Niemand ziet mij staan

Beste onzichtbare,
Is het wel zo dat niemand je ziet staan? Of ben jij overgevoelig op dat gebied omdat je graag gezien en gehoord wilt worden? Ga dus even bij jezelf te rade. Vraag ook wat je vriend ervan vindt. Is het hem ook opgevallen? Is je conclusie dat mensen je inderdaad ‘over het hoofd zien’, dan kan dat verschillende oorzaken hebben.

De eerste is dat mensen zich wat onzeker voelen naar jou toe. Ze weten niet goed wat ze met je aan moeten en richten zich daarom, in de communicatie, maar op je vriend. Misschien intimideer je (onbedoeld) mensen, bijvoorbeeld omdat je veel zelfvertrouwen hebt of chagrijnig kijkt. Het tegenovergestelde kan ook.

Misschien ‘zien’ mensen je niet omdat je zelf te weinig ruimte inneemt: je kruipt als het ware weg. Wat het geval is, weet ik niet omdat ik je verder niet ken. Hoe het ook zij, je kunt er iets aan doen. Spreekt iemand je vriend aan, neem dan een open en vriendelijke lichaamshouding aan. Kijk vriendelijk en luister mee naar wat de ander zegt, ook al kijkt hij je niet aan. Heb je ook iets te zeggen, geef dan je mening en praat mee. Je dwingt de ander dan om je te zien. Dat haalt voor de ander een bepaalde drempel weg om jou ook te betrekken bij het gesprek.

Het expliciet benoemen (Waarom praat je niet met mij? Of: Ik ben er ook hoor!) brengt anderen vaak in verlegenheid en maakt dat ze zich eerder onzekerder gaan voelen naar jou toe dan zekerder. Doe dat dus niet. Gaat het gesprek óver jou waar je bijstaat en wordt je nog steeds niet betrokken bij het gesprek, dan kun je er op een grappige manier iets van zeggen (Hallo, ik sta erbij hoor!).

Vriendelijke groet
Pieternel Dijkstra