Beste Karin,
Mijn vrouw heeft ontzettend veel moeite met onze oudste zoon. Ze mag hem niet en ze vindt zijn aanwezigheid vreselijk. Ondertussen is het wel haar zoon en van je zoon hoor je te houden. Dit bespreekt ze met mij en ze draagt dan voorbeelden van zijn wangedrag aan. Ze is er erg neerslachtig onder. Wat zou ik kunnen doen om haar te helpen?
Groeten van K.
Beste K,
Dit zijn moeilijke situaties, die helaas vaak voorkomen! Het beste wat je kunt doen om je vrouw te helpen is haar te ondersteunen in haar neerslachtigheid en haar niet te bekritiseren in haar gedrag naar jullie zoon. Haar neerslachtigheid komt waarschijnlijk ergens vandaan waar ze zelf niet zo goed zicht op heeft.
Kinderen halen – ongewild – allerlei oude pijnplekken bij ons als ouders naar boven. Die pijnplekken gaan vaak over eigen kinderervaringen die – deels – ondergronds gegaan zijn. Jullie zoon haalt dat bij haar naar boven, zonder dat hij dat weet.
Soms helpt het om hem te begrenzen in zijn gedrag, maar daarnaast is het belangrijk dat je vrouw de ruimte neemt om te onderzoeken waarom ze zo neerslachtig is. Misschien moet ze daar ook hulp bij zoeken (of heeft ze die al?).
Daniel Siegel heeft een prachtig boek geschreven wat de moeite waard is om te lezen: Parenting from the inside out. Hij beschrijft daarin dat ouders hun conflicten/ gevoeligheden naar hun kinderen goed leren hanteren als ze beter snappen wat hen zélf heeft geraakt. Kortom:
Blijf naast je vrouw staan en probeer samen te praten over haar ‘allergie’! en neem je plaats in als medeopvoeder van je zoon! Dat verlicht voor je vrouw de last.
Met vriendelijke groet,
Karin Wagenaar
