Ik ben nu vier jaar in therapie, maar het heeft weinig geholpen. Onlangs kreeg ik de diagnose persoonlijkheidsstoornis. Ik ben me door die behandeling en de diagnose alleen maar slechter gaan voelen, met alle gevolgen van dien, zoals zelfmoordgedachten. Ik heb geen vertrouwen meer in een goede afloop en heb besloten te stoppen met de therapie. Dat besluit geeft me enorm veel rust. Welke consequenties kan dit op de lange duur hebben?
Als u ervoor blijft openstaan om alsnog een therapeut te zoeken als het u slechter gaat, loopt u geen risico. Ik kan me voorstellen dat het u rust geeft te beseffen dat u zelf kunt beslissen. Houd dat gevoel van eigen verantwoordelijkheid vast en vraag uzelf af: ben ik tevreden met hoe ik me voel of wil ik hulp om daar verbetering in te brengen?
Als u hulp wilt voor die zelfmoordgedachten, dan kunt u hier advies krijgen: 113online.nl.
U kunt het ook aan uw huisarts vragen. Praat ook met uw therapeut over uw ontevredenheid; die kent u intussen en kan zijn werkwijze wellicht aanpassen, of u verwijzen naar iemand die beter bij u past.
Het gebeurt vaker dat mensen gedeprimeerd raken van een diagnose. Helaas is de gezondheidszorg zo georganiseerd dat er zonder diagnose niet wordt vergoed. Gelukkig helpt een diagnose ook bij zelfacceptatie: ik ben niet stom, ik heb een handicap, dus het is niet zo vreemd dat ik soms moeite heb.