Beste Cees,
Onze oudste vraagt veel (vaak negatieve) aandacht. Hierdoor komt het regelmatig voor dat de andere twee te weinig aandacht krijgen, terwijl zij juist zo ‘makkelijk’ zijn. Hoe kunnen wij de balans hierin vinden?
Groeten van J.
Beste J.,
De balans is blijkbaar al aanwezig: de oudste krijgt de extra aandacht die hij/zij vraagt en de andere twee krijgen daardoor minder aandacht. Ik veronderstel dat je achterliggende wens is dat de oudste minder aandacht vraagt, waardoor de anderen automatisch meer op de voorgrond kunnen treden. De vraag is dus: waarover gaat de negatieve aandacht die de oudste vraagt? Welke aandacht heeft hij/zij nodig? Wellicht weet je zelf het antwoord op die vraag.
Je vraag is kort geformuleerd, zodat ik niet op je concrete situatie kan reageren, maar wel een algemene valkuil met je kan delen: wees alert op de mogelijkheid dat je zelf al met een bepaalde afwijzing reageert (bewust of onbewust) als er voor de zoveelste keer om aandacht wordt gevraagd. Dat wordt door de oudste ongetwijfeld gevoeld en geïnterpreteerd als een gebrek aan echte belangstelling, met als gevolg dat er nog een schepje bovenop wordt gedaan. Als je de echte reden kent voor de roep om aandacht, kun je die aandacht op allerlei manieren geven, ook als er niet expliciet om wordt gevraagd. Wellicht ontstaat er dan een andere balans, waarin meer ruimte ontstaat voor de anderen.
Succes!
Cees van Keeken
