Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Dag Annemarie,
Je zegt in feite, denk ik, dat je nooit hebt durven uitzoeken wat jij belangrijk en leuk vindt, omdat je moeder op de eerste plaats kwam. Het feit dat je deze vraag nu zo kunt stellen betekent dat je al een eind op weg bent.

Je ontworstelen aan zo’n situatie is een enorme toer. Maar nu gaat het erom, stapje voor stapje te ontdekken waar jouw interesses, sterke kanten en passies liggen.

Adolescenten ontdekken wie ze zijn door te exploreren. Ze proberen uit, fantaseren, bespreken, overdenken en experimenteren met alle mogelijke rollen. Naarmate ze daarin meer ervaring opdoen komen ze erachter wat bij ze past, en wat niet. In feite is dat ook voor jou de manier om te ontdekken wie je bent. Die exploratiefase is niet gebonden aan een bepaalde leeftijd.

Ik weet niet of je een opleiding hebt gevolgd, of wat je in je dagelijks leven doet. Maar ongeacht waar je nu mee bezig bent, vraag je af of het bij jou past, en als je twijfelt: kijk rond wat voor andere mogelijkheden er zijn. Ga snuffelen aan allerlei dingen (denk ook aan hobby’s, cursussen), fantaseren, erover praten, lezen, uitproberen. Wat vind jij belangrijk in je leven, wat zou je heel graag willen? Dat geldt voor je werk, maar evenzeer voor je levensbeschouwing of religie, en voor de manier waarop je je leven wilt inrichten in relationeel opzicht, met een eventuele partner, met vrienden.

Het kan zijn dat je vrij snel antwoorden vindt, het kan ook zijn dat het van binnen ‘stil’ blijft als je jezelf vraagt of je iets wilt. Je hebt tenslotte nooit geleerd om te luisteren naar je eigen wensen. Neem jezelf dat niet kwalijk, maar gun je de tijd, en hou vooral niet op met jezelf te vragen wat jij wilt en wat jij belangrijk vindt.

Ik wens je veel succes,

Vriendelijke groeten,
Saskia Kunnen