Vooral dochters raken emotioneel beschadigd door weinig moederliefde: is dit een feit of een overtuiging? Ik ben geadopteerd en heb daardoor geen moederliefde mogen ontvangen en daar heb ik tot op de dag van vandaag moeite mee. En ik ben een man van 42 jaar. Gezien dit bericht heeft het voor mij dus geen zin om advies te vragen aan Gerrie Reijersen want ik ben geen dochter van mijn moeder!
Wat mooi dat je reageert met enerzijds een vraag en anderzijds een mededeling waarin een existentiële pijn doorklinkt. Je sluit af met een opmerking waarin verlangen doorklinkt naar verzachting van je pijn.
Allereerst, ja, het is een feit dat dochters een andere relatie met hun moeders hebben dan zonen. Ik zal daar nu niet op ingaan.
Je pijn is legitiem. Je had recht op moederliefde. Mannen hebben dat zeer nodig om een goede partner en vader te kunnen worden. En om een intieme relatie te kunnen aangaan en te blijven onderhouden. Ik weet niet of jouw moeder te ontschuldigen (zie ook mijn eerdere antwoord Mijn moeder doet me telkens weer pijn) is. Soms staan moeders hun kinderen af met de beste bedoelingen, ook al zijn die vaak voor anderen niet logisch of te begrijpen. Je spreekt niet over een pleegmoeder of een andere moederfiguur die je als een vervangmoeder liefde heeft gegeven.
Ik weet ook niet of je jezelf hebt toegestaan te rouwen om dit grote verlies. Rouwen is belangrijk om vervolgens het lot te (ver)dragen. Rouwen is de eerst stap op weg naar heling. Je bent 42. Kies er vervolgens voor je leven in te vullen zoals jij het wilt. Zoek mensen die je kunnen helpen handvatten te ontwikkelen om, ondanks de schade in je ziel, toch je leven in te vullen met wie je nog meer bent. Je bent meer dan een geadopteerde man die moederliefde heeft moeten missen. Ga daarmee aan de slag!
Je was zo vrij op een dochtersoproep te reageren. Ik ben zo vrij een rouwtip te geven voor alle rouwende dochters en zonen in mijn antwoord aan jou.
Rouwtip voor Niels en alle zonen en dochters die van hun moeder(of vader) niet hebben gekregen wat ze nodig hadden.
• Onderken, benoem wat je nodig had en niet heb gekregen. Verdoezel het niet.
• Besef dat het zelden moedwil is maar meestal onvermogen (ook al lijkt dat niet zo) waarom je moeder je niet heeft kunnen geven of je geeft wat je nodig hebt of je zelfs verlaten of afgestaan heeft.
• Het lot en de feiten kun je niet veranderen. Probeer dat ook niet.
• Laat je emoties komen en gaan. Dat doen emoties vanuit zichzelf. Vul ze niet in (dan blijven ze hangen en krijg je stagnaties in je ontwikkeling).
• Beklaag jezelf niet maar kijk naar wat je nog meer hebt, bent en kunt doen of laten.
• Ga je anders verbinden met je moeder (of je haar kent of niet, of ze leeft of dood is). Dat wil zeggen dat jij kiest hoe je met haar omgaat, haar herinnert of over haar praat etc.
• Besluit hoe jij zoon of dochter wilt zijn. Nu. Of ze nog leeft of niet.
• Besef: je bent meer dan dochter van…. of zoon van….Ontwikkel dat meer zijn van jezelf.
