Ik heb een dominante moeder
Hallo meneer Kok,
Ik ben een vrouw (36), woon samen en we hebben drie kinderen. Mijn ouders zijn in tien jaar geleden gescheiden. Mijn vader had een met vlagen vrij heftig alcoholprobleem en in december 2005 is hij aan de gevolgen hieraan overleden (dood gevonden). Mijn moeder kreeg in 2003 een nieuwe relatie met W., een type die ik niet bij haar verwachtte, maar waarmee ik in korte tijd een sterke band kreeg!
In april van dit jaar gingen mijn partner, W. en ik op de fiets naar een feest. Mijn moeder paste op onze drie kinderen. Onderweg daarheen werd W. onwel en viel. R. en ik begonnen direct met reanimatie. De ambulance en politie waren snel ter plaatse en W. is na drie kwartier met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht, waar hij uiteindelijk is overleden. Dat was een zeer ingrijpende gebeurtenis.
Begin juli belde mijn moeder dat ze iemand ontmoet had die net drie weken weduwnaar was en dat het met die man klikte. Hij heet toevallig ook nog eens hetzelfde als mijn biologische vader. Eind juli werd er al gesproken over samenwonen en vanaf begin augustus wonen ze ook daadwerkelijk samen; elke week een paar dagen in zijn huis en een paar dagen in haar huis. Over een paar maanden zal mijn moeder haar huur opzeggen en trekt ze bij hem in.
Mijn partner en ik hebben vanaf het begin aangegeven dat het wel erg snel gaat allemaal en dat we tijd nodig hebben. Voor ons gevoel is het allemaal zó kort na het overlijden van W.. Het is gewoon vreemd om haar zo verliefd als een puber te zien en nog altijd onwerkelijk om haar met een nieuwe partner te zien! Maar mijn moeder blijft elke keer maar weer herhalen dat het haar zo verdrietig maakt dat ze dit niet met ons kan delen en dat wij haar nieuwe partner A. niet accepteren. Dat ís het helemaal niet, het zal alleen gewoon tijd nodig hebben…
Mijn moeder paste ook een dag per week op ons dochtertje, ze doet dit al twee jaar en sinds het overlijden van W. vertelde ze keer op keer dat de kinderen haar zo’n kracht gaven… Maar eind augustus kwam ze langs en vertelde ze dat ze het liefst per direct wilde stoppen met oppassen. Als reden gaf ze aan dat ze geen rust heeft als ze hier bij ons is en bij haar partner A. wil zijn! En ook dat ze erg met zichzelf in de knoop zat en rust wilde.
Ik respecteer haar besluit maar heb wel gezegd dat ik hoop dat ze zich realiseert wat haar besluit tot gevolg heeft … Ik was namelijk bang dat ze vanaf dat moment niet vaak meer hier zou komen. We wonen bijna vijftig kilometer bij elkaar vandaan. En inderdaad is ze vanaf eind augustus nog een keer hier geweest; afgelopen maandag omdat onze jongste toen twee werd!
Op dinsdag belde ze om te zeggen dat ze zéér teleurgesteld en gekwetst was. Onze oudste van vijftien was namelijk binnen gekomen uit school en had niemand een hand gegeven… dus ook haar partner A. niet. Dat was voor mijn moeder hét teken dat wij hun relatie niet accepteren! Ik praat deze actie van mijn dochter ook niet goed, maar ik heb het niet gezien. Wel verbaasde het me dat mijn moeder en haar partner heel snel nadat mijn vijftienjarige dochter thuiskwam weggingen.
Mijn moeder blijft maar zeggen dat ze zo teleurgesteld in ons is en dat het haar zo van ons tegenvalt dat ze haar gevoelens over haar nieuwe ‘vlam’ niet met ons kan delen. Ik vertel haar elke keer dat ik er gewoon nog veel moeite mee heb omdat het voor mijn gevoel erg snel is na het overlijden van W., en dat het heus wel goed zal komen maar dat het gewoon tijd nodig heeft! En ook dat we ALLEBEI ons best zullen moeten doen!
Maar mijn moeder is nogal dominant en weet precies hoe ze op mijn gevoel moet spelen en zorgt er op deze manier steeds meer voor dat ik me schuldig voel omdat zij verdrietig is!
Sinds eind juli is het contact minimaal, we belden bijna elke dag en nu misschien twee keer per week en ik voel de spanning die tussen ons hangt! Hoe moet ik hier nou mee omgaan? Is het nou echt zo vreemd dat ik moeite heb om deze relatie te accepteren? Natuurlijk gun ik haar alle geluk en ben ik heel blij voor haar dat ze nu niet meer alleen is en iemand heeft gevonden die precies weet wat ze doormaakt!
Ik zou zo graag het contact met mijn moeder goed houden voor zover dat mogelijk is. Maar ik wil niet aan mijn gevoel voorbij gaan en dingen doen of zeggen waar ik niet achter sta!
Alvast bedankt voor het lezen van dit lange verhaal en misschien heeft u wat tips.
C.
