Mijn dochter (15) begint altijd veel te laat met studeren. De dag voor een toets of examen raakt ze opeens in paniek. Ze huilt, schreeuwt en belt me zelfs op mijn werk omdat ze wil dat ik haar help. Ik wil haar best overhoren, maar niet zo. Hoe pak ik dit aan?
De hersenen van pubers zijn nog volop in ontwikkeling, dat geldt met name voor de prefrontale cortex, die we gebruiken om te plannen en zelfstandig te werken. Daarnaast hebben emoties en impulsen regelmatig de overhand op deze leeftijd. Aan jou de taak om de balans te vinden tussen aan de ene kant stimuleren en helpen en aan andere kant verantwoordelijkheid geven en ervarend laten leren.
Plan een gesprek op een rustig moment. Geef aan dat de manier waarop het nu gaat voor jou niet acceptabel is en voor haar ook niet fijn is. Daarom gaan jullie afspraken maken, waaronder dat ze jou op je werk niet meer stoort. Wil ze je hulp bij het plannen en leren? Kijk dan samen hoe ze het anders kan gaan doen en hoe je haar kunt helpen. Maak samen een weekschema met concrete leertijd en vrije tijd. Maak ook afspraken over je bemoeienis en het overhoren en hoe je daar een bijdrage aan kunt en wil leveren – en hoe niet. Wil ze geen hulp? Dan kunnen jullie een periode afspreken waarin ze het alleen probeert. Als dat niet blijkt te werken, dan gaan jullie opnieuw om de tafel.
Belt je dochter je toch in paniek op als jij werkt, dan kun je volstaan met luisteren en wat hummen en vriendelijk je grens aangeven. Een gesprek heeft op zo’n moment geen zin. //
