Mijn man reageert vaak verbaal nogal ruw en kort door de bocht naar mij en de kinderen toe. Tegenwoordig probeer ik niet boos terug te worden maar een ‘ik-boodschap’ te geven, bijvoorbeeld: ik word verdrietig als je zo tegen me praat. Maar dan zegt hij dat ik mezelf neerzet als slachtoffer en hem als boeman. Hij is verder een lieve en hardwerkende man en vader. Hoe ga ik hiermee om?
Alle mannen zijn lief en ze werken hard, maar dat wil niet zeggen dat ze hun partners en kinderen ruw mogen behandelen. Het is dapper dat je probeert om te spreken in ik-boodschappen en het staat ook in alle psychologieboeken dat je dit moet doen, maar het werkt meestal niet. Dat komt doordat je man jouw ‘juiste’ communicatie opvat als een lesje van de juf, of gewoon als een verwijt. Kritiek levert altijd kritiek op, geen toenadering.
Het geheim is dit: je man doet zo boos tegen je omdat hij ongelukkig is. Misschien voelt hij zich gevangen in het gezin, of hij is niet tevreden over zijn werk. Misschien wil hij muzikant zijn, terwijl hij elke dag stenen moet stapelen. Ongelukkige mannen staan zichzelf wel toe om woede te voelen, maar geen schaamte of verdriet.
Mijn advies aan jou is om begrip te tonen. Als hij weer eens boos doet, spreek je hem vervolgens troostend toe: ‘Had je weer een rotdag op je werk?’ Of: ‘Vind je het even te zwaar met de kinderen?’ Of: ‘Zal ik een gitaar voor je kopen?’ Houd dit een paar weken vol, en je problemen zijn voorbij.
