Beste Wim,
Herkent u het probleem van vroege parentificatie in gemengde gezinnen (biologische plus geadopteerde kinderen)? Gezien vanuit het biologisch kind! Ik heb als enige/oudste biologische dochter in een gemengd gezin grote problemen gehad, onder andere depressie. Hier is weinig over bekend….
Groeten van E.
Beste E.,
Je snijdt met enkele zinnen wel een groot en heftig thema aan. Er valt veel over te zeggen. Gezinnen waarin zowel biologische als geadopteerde kinderen opgroeien zijn uitermate kwetsbaar. Er is namelijk sprake van een forse kluwen aan verschillende loyaliteiten. Het is nog niet eens zo dat ouders of kinderen het zo verkeerd doen, maar verschillende kinderen kunnen er wel in verstrikt raken.
Adoptiekinderen kunnen zich ‘het vijfde wiel aan de wagen’ gaan voelen, zonder dat de ouders zich daar bewust van zijn. Soms is het zo dat adoptiekinderen door hun ‘eeuwige achterstand’ wat extra aandacht krijgen en dan voelt het biologische kind zich juist weer achtergesteld.
Dat gebeurt allemaal heel verborgen en subtiel, niemand is zich daarvan bewust en er is sprake van allemaal heel goede bedoelingen, van allemaal. Dit wordt erg versterkt wanneer het adoptiekind echt voor grote problemen in het gezin zorgt, want dat vraagt veel aandacht van de ouders. Het biologische kind is kan daarvan de dupe zijn.
Vanuit de parentificatie [het kind neemt een ouderrol op zich, red.] kan het gebeuren dat de biologische kinderen zelf een soort adoptieouders worden, helpers en ondersteuners dus van de ouders om het adoptiekind goed te begeleiden. Vooral het oudste meisje is dan het aangewezen kind om deze rol te gaan vervullen.
Nogmaals niemand in het gezin wil het zo, maar gaan de dingen bij voor de handliggende rolpatronen, die schieten er vanzelf in. Eigenlijk is het aan de ouders deze patronen te zien ontstaan en zoveel mogelijk te vermijden. Daarom ben ik ook een voorstander van cursussen voor adoptieouders. Niet omdat zij een examen van goed ouderschap moeten afleggen, zoals ik wel eens hoor, maar omdat adoptie werkelijk een heftig thema is bij de ontwikkeling van alle gezinsleden. Adoptieouders zijn juist onze beste ouders, daar moeten we zorgvuldig mee omgaan.
Beste E., ik hoop je zo een beetje antwoord gegeven te hebben. Je vraag is zo kort dat ik te weinig weet om precies te weten wat er bij je knelt. Wat altijd waardevol kan zijn om hierover eens met je ouders te praten, als dat nog kan, anders met broers of zussen, al of niet geadopteerd. Eventueel zou dit met begeleiding kunnen wanneer het te spannend is.
Sterkte en een vriendelijke groet van
Wim van Mulligen
Wim van Mulligen is psycholoog en psychotherapeut en heeft een eigen therapiepraktijk te
Voorschoten.
Neem een kijkje op zijn sites:
