Ik ben 29 en mijn vriend is 26. Hij is geweldig. Rationeel denk ik dat deze relatie kan standhouden omdat we op dezelfde positieve manier in het leven staan. Toch moet ik eraan wennen dat hij zo jong is. Ik was zelf altijd de jongste. Mijn broers zijn ruim 15 jaar ouder dan ik en met mijn ouders scheel ik 40 en 46 jaar. Ik had tot nu toe ook altijd oudere partners. Hoe kan ik dit patroon doorbreken met mijn huidige vriend?
Ik vraag me af of u niet te veel belang aan leeftijd hecht, al begrijp ik wel dat u gewend bent aan ouder gezelschap. Het gaat er in een relatie veel meer om hoe je je voelt als je samen bent en of je voelt dat de ander je waardeert zoals je bent. Ik adviseer u om alle aandacht daarop te richten. Hoe fijn is het samen? Kom ik in deze relatie tot mijn recht? Verlang ik naar hem? Deel ik graag mijn ervaringen met hem? Prikkelt hij me, kan ik me bij hem persoonlijk verder ontwikkelen? Zo merkt u al doende vanzelf of deze vriend de man van uw leven gaat worden.
