De kinderen van mijn vriend accepteren mij niet

Hoi Mij,
Dit was het eerste wat mij te binnen schoot toen ik je vraag las: Waar ben jij in dit verhaal?

Het komt over alsof je zelf veel te weinig ruimte krijgt binnen jullie relatie. Ook al is dit te wijden aan allerlei omstandigheden (scheiding, kinderen en ik vermoed een hoop bindingsangst), dan nog is het denk ik belangrijk om dit wel te erkennen. Je richt je in je vraag op je partner, maar hoe zit het eigenlijk met jou? Wat zou jij willen en waar vind jij dat je recht op hebt binnen de relatie?

En dan nog een vraag: Waarom zou je binnen jullie relatie voor je plekje moeten vechten? Is zo’n plekje normaal gesproken niet juist standaard gegarandeerd? Het lijkt wel alsof je enorm veel moeite moet doen om te krijgen waar je (in mijn optiek) gewoon sowieso recht op hebt.

Zijn situatie is zo en blijft zo. Je hebt geen controle over zijn gedrag, laat staan op dat van zijn kinderen. En dus zullen de gevoeligheden met zijn ex waarschijnlijk blijven bestaan en zullen zijn kinderen jou ongetwijfeld als ongewenst blijven beschouwen. Wat je wel kunt doen is:

– Proberen te accepteren dat je dus in een relatie zit met een hele hoop vervelende bijwerkingen (Ex, kinderen, bindingsangst), EN

– Je afvragen of dat is wat je op lange termijn wilt, en of er dingen zijn die je anders zou willen zien.

Het is ongelooflijk belangrijk dat je serieus bekijkt wat jij verlangt van hem, en of hij jou dat kan bieden.

Ik kan me zo voorstellen dat je zijn erkenning mist, en dat hij bijvoorbeeld naar zijn kinderen toe best wat meer voor jou op zou mogen komen. Deel die verlangens met hem en maak hem duidelijk dat jij ook ruimte verdient.

Groeten,
Gijs