Burn-out of gebrek aan draagkracht

Beste Bianca,

Ja, je kunt ook een burn-out krijgen na intensieve zorg voor anderen zonder aan het werk te zijn geweest. Mijn definitie van burn-out is: dat je gedurende een lange tijd (dit kan een intensieve tijd zijn of zelfs levenslang maar dan drupsgewijs) meer voor de ander zorgt dan voor jezelf. Kort door de bocht: je geeft langere tijd meer dan dat je krijgt. Met een auto kun je lange tijd rijden zonder bij te tanken, maar er komt een moment dat als je zelf niet tankt, je geen meter meer kunt rijden.

Vaak zie ik bij mensen die uiteindelijk in een burn-out zijn beland een levenslange neiging van ‘Curo ergo sum’, wat betekent ‘Ik zorg dus ik besta!’ Vandaar dat burn-out bij vrouwen en mensen in beroepen in de dienstverlening/hulpverlening het meest voorkomt. Maar dit patroon heeft op zich niets te maken met wel of niet werken. Een salaris bepaalt je burn-out niet!

Het gaat er mijns inziens nu niet om dat jij (nog) meer draagkracht moet leren te ontwikkelen. Ik proef in je zin (en ik kan het natuurlijk mis hebben) een soort strengheid in jezelf: dat je maar wat meer ruggegraat zou moeten hebben. Ik denk dat hierin precies het gevaar schuilt. Veel mensen met een burn-out hebben van jongs af aan op de een of andere manier nooit geleerd om te mogen staan voor hun eigen verlangens. Zij stellen zichzelf de vraag: ‘Wat heb ik nu (ook) nodig?’ niet, die helpt om een balans te zoeken tussen het zorgen voor de ander en het zorgen voor jezelf.
Graag geef ik jou hierbij de absolute toestemming om vanaf nu met die sleutelvraag ‘Wat heb ik nu nodig’ aan de slag te gaan. Jij moet hoognodig (bij)tanken. Zoek hier hulp bij, bij eenieder die je op dit punt steunt. Zoek hierin wel zelf, maar niet alleen je weg!

Succes,
Annette Man-Mul