Ik (32) wil meer vrije tijd om muziek te maken, maar ik moet keihard werken omdat ik voor mijn (piepkleine) appartement in het centrum bijna drieduizend euro huur betaal. Als ik dit bespreek met mijn ouders merk ik dat ze me maar verwend vinden.
Veel millennials krijgen het stempel ‘verwend’, maar weinigen zijn het echt. Millennials hebben vaak wel lange ‘eisenlijstjes’. Maar wat oudere generaties niet begrijpen, is dat dat geen eisen aan ‘het leven’ zijn, maar vooral aan henzelf. Het zijn niet per se allemaal dingen die ze zelf willen, maar dingen die ze denken te ‘moeten’, onder druk van ouders, leeftijdsgenoten, (social) media, de maatschappij en ook henzelf. ‘Ik huur een duur appartement en ik wil meer vrije tijd om muziek te maken’ klinkt verwend omdat het lijkt alsof je geen concessies wilt doen. Maar is dat écht zo?
Onderzoek heeft aangetoond dat door de toename van keuzemogelijkheden het maken van die keuzes aanzienlijk lastiger is geworden. Je kunt last krijgen van geanticipeerde spijt: spijt die je verwacht als je ‘het verkeerde’ kiest. Bovendien zeg je met een keuze tegenwoordig ‘nee’ tegen 999 aanlokkelijke alternatieven. En juist dat gevoel leidt ertoe dat millennials helemaal niet meer willen kiezen. Behalve mentale stress, leiden al die opties dus ook tot besluiteloosheid en ‘alles willen’.
Uit onderzoek naar keuzestress blijkt dat het voor je gemoedstoestand altijd beter is om een keuze te maken, ook als dat achteraf niet ‘de juiste’ blijkt. Dus: weeg je opties, bepaal je prioriteiten, maar vooral: hak door die knoop! //
