Is het niet juist goed om het kind in jezelf te koesteren?

‘Zeker is het goed het kind in jezelf naar buiten te laten komen. Als kind wilde je verzorgd worden, in harmonie zijn met de ander, je veilig voelen. Dat zijn allemaal dingen die je in een liefdesrelatie nodig hebt. Het wordt echter een probleem op de momenten dat er verschillen van mening ontstaan. Dan kan het kind in jezelf gaan stampvoeten. Ons kinderlijke zelf wil altijd z’n zin krijgen. Het kan er niet tegen als de ander iets anders wil. Het kinderlijke zelf leeft honderd procent in het moment, het wil nú zijn gelijk halen en vraagt zich niet af welke consequenties die houding op langere termijn heeft voor de relatie.’

Maar we hebben ook een rationele, volwassen kant. Waarom kunnen we die dan niet inschakelen?

‘Dat kan heel moeilijk zijn. Als we moe zijn of een zware dag hebben gehad, kan ons kinderlijke zelf het overnemen. De hogere mentale functies laten het dan afweten en we vallen terug op onze primitieve impulsen. Maar ook mensen die als kind niet hebben geleerd hoe ze zichzelf gerust moesten stellen wanneer iets niet ging zoals ze wilden, hebben moeite hun kinderlijke behoeftes te beteugelen.’

Het kind in onszelf wil maar één ding: close zijn met de ander. Waarom gaat het dan zo tekeer tegen die ander?

‘Dat zeg je als volwassene, in alle redelijkheid. Maar op de momenten dat je kinderlijke zelf wordt getriggerd, denk je niet aan de gevolgen. Je wilt maar één ding: dat alles gaat zoals jij wilt, zonder onenigheid. Bij een conflict denk je: “Loop alsjeblieft niet boos weg, dan ben ik helemaal in mijn eentje en overleef ik het niet.” Gevolg van dit soort gedachten is dat je doorgaat met zeuren tot de ander je gelijk geeft. Maar daarmee breng je je relatie schade toe.’

Wat zou beter zijn?

‘Allereerst is het van belang te erkennen dat we nu volwassen zijn en het wél zonder de ander kunnen redden. Ik adviseer mijn cliënten om zich hun leven voor te stellen zónder hun partner. Ik vraag ze: “Wat zou je dan doen? Met wie zou je dan omgaan? Zou je het overleven?” Natúúrlijk zouden ze het overleven. Zodra je dat beseft, ben je in staat te accepteren dat je er op sommige momenten alleen voor staat.’

Maar daarmee is de ruzie nog niet opgelost.

‘Dat hóéft ook helemaal niet. In relaties bestaan nu eenmaal conflicten en die kunnen niet allemaal worden gladgestreken. Als jij met de autoraampjes open wilt rijden en je partner met de autoraampjes dicht, is het beter dat gewoon te accepteren als een feit, in plaats van te proberen je partner ervan te overtuigen dat frisse lucht belangrijk is. Want dan is de kans groot dat je in een welles-nietesdiscussie terechtkomt en dingen gaat roepen waarvan je later spijt krijgt.’

‘Het is veel beter voor je relatie om je mond te houden nadat je je zegje hebt gedaan. Sommige conflicten zullen nooit worden opgelost. Nou, dat is dan maar zo. Bij andere kwesties is het “komt tijd, komt raad” of blijkt het achteraf niet zo belangrijk te zijn.’

Maar als je nou zéker weet dat je gelijk hebt?

‘Ik zou zeggen: blaas stoom af bij een vriend. En realiseer je dat je in het leven niet altijd krijgt wat je verdient. Als je voor de rest tevreden bent met je relatie, houd er dan over op.’

De Amerikaanse familie- en relatietherapeut Anthony Wolf is auteur van Why can’t you shut up? How we ruin relationships – How not to. Zie ook: anthonywolf.com

[/wpgpremiumcontent]