De aapjes trekken door de bomen, waar ze eten, vrijen, vlooien en spelen, terwijl wij arme tweebenige wezens over de grond volgen alwaar we worden opgevreten door muggen, op slangen kunnen stappen (vandaar onze leren beenbeschermers), en de moeilijkste toeren moeten uithalen om de apen bij te houden. Als we bij een 25 meter diep ravijn aankomen trekken de apen gewoon van boom tot boom verder, maar wij moeten langs het klif naar beneden. Als de apen dan even vrolijk op hun schreden terugkeren, moeten wij natuurlijk tegen hetzelfde ravijn omhoog. Wat een uitputtingsslag!
Als we ’s avonds naar ons kamp terugkeren hebben we ongelofelijke honger. We hebben liters water gedronken en liters gezweet en ontelbare calorieën verloren, maar sinds het ochtendgloren nauwelijks een fatsoenlijke hap gegeten. Iedereen rent dus naar de keuken om te zien wat er is, en we nemen snel een (koude) douche om schoon aan tafel te verschijnen.
Wie heeft het grootste prestige in deze groep? Susan Perry, de wetenschapper die het project leidt?
De bezoekende primatoloog op gevorderde leeftijd? Nee, het is Eva, een Amerikaanse studente van net in de twintig die na zo’n slopende dag een volwaardig Indiase curry, met naanbrood en al, op een piepklein fornuisje bereidt. De schalen worden aan het eind van de maaltijd letterlijk schoongelikt. Eva’s prestige is enorm. Iedereen vraagt hoe ze zoiets doet en wil van haar leren. De volgende dag wordt er nog steeds lovend over gesproken.
Antropologen zeggen dat prestige wordt verleend aan degenen die de gemeenschap vooruithelpen. De beste jager wordt op handen gedragen. In onze eigen maatschappij wil elke jonge meid eruitzien als Hannah Montana en elke jongen dribbelen als Lionel Messi, dus die genieten prestige en dienen als voorbeeld. Er is wel beweerd dat prestige iets typisch menselijks is, verbonden aan ons talent voor cultuur.
Om te zien of chimpansees zich iets van prestige aantrekken, plaatsten we twee verschillend gekleurde emmers naast het buitenverblijf en lieten een hooggeplaatste, oudere vrouw objecten verzamelen die ze in een blauwe emmer moest gooien om een beloning te krijgen. Een jongere, lagergeplaatste vrouw leerde om dezelfde objecten in een rode emmer te gooien. In een tweede groep draaiden we de rollen om: een oudere vrouw gooide objecten in de rode emmer, en een jongere in de blauwe.
Daarna lieten we de rest van de groepen erbij om te zien welk voorbeeld ze volgden. In allebei de groepen werd de jongere vrouw totaal genegeerd en deed men de oudere na. Het kon niet aan de kleur van de emmers liggen, maar moest met status te maken hebben. Chimpansees kennen dus ook prestige, alhoewel deze eigenschap bij ons mogelijk meer afhangt van de omstandigheden. Goed koken maakt niet altijd en overal een diepe indruk, maar wel bij een uitgehongerde meute veldwerkers. Toen ik weer thuis was ben ik dus ook maar gelijk met curry aan de slag gegaan.[/wpgpremiumcontent]