Geschrokken van de conclusies uit het TNO-onderzoek?
‘Nee, het verbaast me niets. En dan gaat dit alleen nog over gewone baby’s die wel eens huilen. Als je daar de echte huilbaby’s bijtelt, dan wordt het nog verontrustender. Tien tot vijftien procent van de zuigelingen is een huilbaby. Zij huilen minstens drie uur per dag, drie dagen per week, drie weken per maand. Bij het consultatiebureau draait het alleen om het kind. Maar het blijkt wel weer dat je ook op de moeders moet letten. Anders gaat het mis.’
Hoe kun je als ouder zo ver gaan?
‘Na maanden slapeloze nachten word je heel onzeker. Ondanks rust, regelmaat, troost en veel liefde blijft jouw baby krijsen. Goedbedoelde, soms tegenstrijdige adviezen werken averechts: je gaat nog meer twijfelen. Door pure uitputting ga je internaliseren: “Het zal wel aan mij liggen.— Zo’n baby voelt de onrust in huis en reageert daar weer op. Je komt in een negatieve ontwikkelingsspiraal.’
Uit het onderzoek blijkt dat het in sommige gezinnen eerder misgaat.
‘Ja: in gezinnen met een sociaal-economische achterstand, met een culturele achtergrond die geweld toestaat, bij sociaal isolement en in eenoudergezinnen. Hoe zwaarder mensen belast zijn, hoe eerder ze
tegen hun grenzen aanlopen. Als je het kind nooit hebt gewild, je woont in een flatje, je man is ervandoor, je kunt de huur nauwelijks opbrengen en je kreeg zelf thuis regelmatig tikken, dan slaan de stoppen sneller door. Maar ook hoogopgeleide ouders met een stabiel gezin hebben hun grens.’
U spreekt uit ervaring?
‘Zeker. Ik had jarenlang met moeilijke kinderen gewerkt, orthopedagogiek gestudeerd, maar de situatie met een huilbaby was niet vol te houden. Mijn kindje huilde 18 uur per dag. Alleen als ik hem droeg en met hem rondliep, werd hij na lang troosten rustig. ’s Morgens deed ik hem in bad en één keer dacht ik: als ik hem onder water duw, is het stil… Veel vrouwen schamen zich kapot voor dit soort gevoelens. Daarom houden ze hun mond en komt er geen hulp.’
Het heeft toch wel iets te maken met je houding als moeder?
‘De ontwikkeling van een kind hangt van veel factoren af, niet alleen van de ouders. Een moeizame ouder-kindrelatie is eerder het gevolg dan de oorzaak van een huilbaby. Helaas zijn er nog veel hulpverleners met dit soort compleet achterhaalde ideeën. Een arts raadde bijvoorbeeld aan het kind gewoon te laten huilen. Maar dat is ongunstig voor de ontwikkeling van het kind op lange termijn.’
Hoe maak je van je huilbaby een lachbaby?
‘Zo simpel is dat dus niet. Je kind wordt knettergek als je lukraak alle tips uit de vrouwenbladen gaat toepassen. Rust en regelmaat, troostkoffers, babymassage, inbakeren, andere voeding – deze methoden kúnnen helpen, maar er is een stap overgeslagen: de diagnose. Bij tien procent van de huilbaby’s is er een concrete oorzaak: een lichamelijke afwijking, zoals een nietfunctionerend maagklepje, of een teveel aan stresshormonen door een moeilijke zwangerschap, bevalling of periode in de couveuse. Stap dus eerst naar consultatiebureau of arts en vertel dat je je zorgen maakt. Ga samen op zoek naar de oorzaak en de juiste behandeling. Inbakeren kan bijvoorbeeld heel goed werken, maar er zijn ook contra-indicaties. Een baby die veel huilt, is heel prikkelbaar en reageert gevoelig op wisselingen van aanpak. Zoek dus stap voor stap uit wat jouw kindje nodig heeft, maar zorg voor continuïteit.’
Meer info op: www.huilbaby.info[/wpgpremiumcontent]