Het is een wonderlijk medium. Je typt snel wat woorden, vult een adres in, drukt op send en binnen een paar minuten kan jouw boodschap overal ter wereld gelezen worden. Je drinkt een kop koffie, trommelt wat op je bureau en ploink, je hebt een antwoord terug. En dan noem ik nog niet eens de mogelijkheid dat je beeld en geluid kunt meezenden, dat je de e-mail net zo gemakkelijk aan vierhonderd personen tegelijk kunt sturen, dat je kunt zien of de geadresseerde jouw boodschap heeft geopend en ga zo maar door. E-mail is een van de mooiste uitvindingen van de laatste decennia.
Niet verwonderlijk dus dat e-mail zich een prominente plaats op ons werk en thuis begint te veroveren. Zoals communicatiewetenschapper Valerie Frissen het uitdrukt in haar recent verschenen rapport ict en arbeid in het dagelijks leven: een nieuw apparaat of een nieuwe toepassing is in zekere zin een vreemd en onaangepast wezen, dat langzaam tam en huiselijk gemaakt moet worden. Het moet worden ‘gedomesticeerd’. Pas na enige tijd krijgen nieuwe toepassingen een vaste plek in het leven van mensen, worden ze onderdeel van de cultuur en veranderen op hun beurt ook weer die cultuur. De telefoon en de