Ooit meldde zich bij mij in de spreekkamer een voormalig fotomodel, dat behalve haar uiterlijk ook op bijna alle andere terreinen alles mee had: een leuke piloot als man, een prachtig grachtenpandje in de Jordaan, een lief en gezond zoontje, twee academische titels en een succesvolle carrière als freelance journalist. Eigenlijk zat er maar één ding scheef in haar leven: haar stemming. Vele jaren psychotherapie, voor grote hoeveelheden geld, hadden haar een hoop inzicht in zichzelf opgeleverd. Maar minder somber was ze er niet door geworden.
Tijdens haar zoektocht naar verlossing uit haar depressie consulteerde ze mij met de vraag of een pil ‘dan niet toch iets voor haar zou zijn’. In goed overleg kozen we voor Zoloft, een moderne variant van Prozac. Als sneeuw voor de zon verdwenen binnen enkele weken al haar depressieve klachten. Ze slikt het nu al jaren en is nooit meer depressief geweest. Ze heeft wel nog regelmatig spijt van al die overbodige therapie. Dat ik me deze mevrouw zo goed herinner, heeft ook te maken met de keerzijde van dit succesverhaal: het is nogal uitzonderlijk.
Minder bijwerkingen
In 1993 publiceerde de Amerikaanse psychiater Peter Kramer zijn geruchtmakende boek over Prozac. Vooral de ondertitel van