Het zijn de mensen die haastig winkel in winkel uit schieten, tassen vol eten en cadeaus met zich meeslepend. De gezinnen die wél compleet zijn. De mensen die zich wél mooi voelen. De feesten waarop iedereen vrolijk is en precies dronken genoeg om leuk te zijn.
Het zijn de rijen vol zelfhulpboeken die succes beloven, als je maar. De makkelijke waarheden van de insta-goeroes, de positieve spreuken tegen pastelkleurige zonsondergangen, de selfies op paradijselijke plekken die moeten bewijzen: alles kan, het leven is maakbaar, je kunt je eigen geluk gewoon afdwingen.
Het zijn de woorden die we kiezen.
‘Alles goed?’ (Hoezo ‘alles’? Is alles niet een beetje veel? En wat is ‘goed’?)
‘Als ze maar gelukkig zijn.’ (‘Maar’? Is dat niet de allerzwaarste opdracht voor een kind?) ‘Je komt er vast sterker uit.’ (Moet dat ook nog?)
‘Je moet het een plekje geven.’ Of, de ergere versie: ‘Ben je er al een beetje overheen?’
Geluksdruk: het druipt aan alle kanten uit onze samenleving, kleverig en bedrieglijk. En in Nederland hebben we er buitengewoon veel last van. Pakweg twee keer zoveel als in Oeganda, bijvoorbeeld. Want hoe hoger een land scoort op de geluksladder, ontdekte een jonge Vlaamse psycholoog dit jaar, hoe onaangenamer de discrepantie met je eigen welbevinden kan uitpakken – en hoe eenzamer en mislukter je je dan voelt. Een beetje zoals de holiday blues rond de feestdagen, maar dan in het groot.
Om alle geluksvluchtelingen deze maand een hart onder de riem te steken: er is niets mis met negatieve emoties. Het zijn zinnige stemmen uit je binnenwereld die een luisterend oor verdienen, net zo goed als hun vrolijker broertjes en zusjes. We laten alleen zo bizar weinig aan elkaar zien van die verwarde binnenwereld.
Als je je onbegrepen voelt, of anders dan de anderen; als je iemand mist en niemand ziet het; als je boos bent of verdrietig; als je je niet thuisvoelt in je familie; als je denkt dat iedereen het leuker heeft of succesvoller is dan jij: je bent niet de enige. En het is niet je plicht om het zo snel mogelijk op te lossen. Meer emotionele diversiteit – het is er de hoogste tijd voor.
F*ck geluk. Leve ál je emoties
Psychologie Magazine gaat het komende jaar de barricades op voor emotionele diversiteit. We willen in Nederland ruimte maken voor álle emoties, om makkelijker te spreken over wat moeilijk is en beter te luisteren. Om niet te vragen ‘alles goed?’ als je het hele antwoord niet wilt horen. Om geen mooi weer te spelen als het regent. Liever een echte traan dan een fake smile. Meer lezen en zien over deze campagne? Klik hier.
