Marnix knijpt zijn ogen iets samen achter zijn brillenglazen, maar verroert verder geen vin.
‘Ik wil dat niet in mijn leven, die promiscuïteit. Gadverdamme, wat een cliché,’ gaat Leo onverdroten voort. ‘Maar hij heeft het ook nog eens onveilig gedaan. Hij had me hiv kunnen bezorgen, of corona. En wat dan? Ja, wat dan, Marnix?!’
Marnix geeft geen kik. Hij houdt de blik strak gericht op zijn man Leo. Wel begint hij steeds roder aan te lopen. In zijn rechterslaap klopt een ader.
Leo is het duidelijk gewend om als enige het woord te voeren. ‘Trouwens, die man met wie je het een jaar lang hebt gedaan, heeft een vrouw en twee kinderen. Hoe kan die leven met zichzelf? Hoe kun je zoiets doen? En jij, Marnix?!’
‘Ik vind het vreselijk,’ zegt Marnix tegen Leo. Ik denk even dat hij gaat huilen, maar dat gebeurt net niet. ‘Ik heb het je al gezegd. Vreselijk. Ik… Het is een verslaving. Ik wilde al zó vaak… Het lukte me niet.’
Marnix heeft al een afspraak gemaakt met de Jellinek om zijn seksverslaving te laten behandelen. Hij is namelijk niet alleen ‘live’ vreemdgegaan, maar had ook jarenlang online sekscontacten.
Vaak valt het woord ‘seksverslaving’ al snel als iemand is vreemdgegaan. Dit populaire etiket wordt gebruikt om andere problemen, meestal relatieproblemen, te verhullen die de ware oorzaak zijn van overspelige neigingen.
Als therapeut wil ik natuurlijk weten waarmee ik te maken heb. Wat gaan we behandelen: een uitgedoofde liefde of een dwangmatige, fors uit de hand gelopen seksconsumptie?
‘Hoe is het eigenlijk met jou, Marnix?’ vraag ik. Marnix blijft Leo aankijken terwijl hij antwoord geeft: ‘Ik werk op de automatische piloot. Ik eet niet, ik slaap niet. Ik denk hier continu aan. Jij bent de enige van wie ik ooit heb gehouden. Ik wil dit niet, ik…’
Tranen, nu toch gekomen, verstikken zijn stem.
Leo trekt een zuinig gezicht. ‘Je hebt hem uitgenodigd in ons huis. Ik heb foto’s gezien met onze bank. Onze bank, Marnix.’
Marnix steekt met een snik een hand uit en legt deze op Leo’s knie. Leo trekt hem niet terug. Ook bij hem beginnen de tranen te stromen.
‘Hoe komt het dat je niet bent weggegaan nadat alles was uitgekomen?’ vraag ik aan Leo. ‘Want je was niet veilig, hij loog tegen je, het vertrouwen is weg…’
‘Tja, dat heb ik me ook al duizend keer afgevraagd. Maar ik hou van die man.’
‘Ik ook van jou,’ zegt Marnix zacht.
Ik geloof het. De tranen prikken nu ook bij mij achter de ogen. Wat een ellende is dat toch, zo’n rotverslaving.