Ik voel me niet aangetrokken tot mijn partner

Je hebt al jaren een relatie met een man, met wie je ook kinderen hebt. Alleen zeg je ook letterlijk ‘ik voel me niet meer seksueel aangetrokken tot mijn partner’. Een psychiater van wie ik veel heb geleerd, zei over een dergelijke situatie dit: ‘Het gaat niet om getrouwd blijven voor de kinderen, maar om gelukkig getrouwd blijven voor de kinderen’. Hij zei dat niet vanuit een zedenprekerige optiek waarin het huwelijk koste wat kost moet voortduren, maar om aan te geven dat niemand echt baat heeft bij een ongelukkige relatie.

Duizenden redenen om bij hem te blijven – maar toch…

Er zijn duizenden praktische, emotionele, morele en zorgzame redenen om in deze relatie te blijven. En al die redenen maken dat je lang blijft pogen en proberen. Aan de andere kant vind ik uiteindelijk de belangrijkste vraag: ‘Wat doet deze situatie met je eigenwaarde? Hoe trots, blij, vol zelfvertrouwen kun je zijn binnen de beperkingen van deze relatie? Hoeveel perspectief is er op verbetering? Heeft al dat praten bij drie therapeuten werkelijk geleid tot nieuwe wegen of ervaringen?

Denken in (andere) oplossingen

Voel je weinig positiefs bij deze vragen? Denk dan na over andere stappen. Wat gebeurt er als je je partner deze vragen stelt? Weet hij hoe wankelmoedig je in de relatie staat? Kan het voor hem ook een nieuw perspectief openen als jullie, in goed overleg liefst, een nieuwe koers kiezen? Het inschakelen van een stevige relatietherapeut kan het gesprek naar een hoger (veiliger) niveau tillen. Het zou dan niet perse gaan om het redden van de relatie, maar om samen te onderzoeken wat er nog over is en of uit elkaar gaan een optie is.

Wanneer je weinig heil meer ziet in je relatie lijkt scheiden een logisch vervolg. Toch is bij elkaar blijven vaak beter, bewijzen de harde cijfers. En al helemaal als er kinderen zijn. Je leest het in het artikel ‘Toch samen door’.