Ik voel me niet aangetrokken tot mijn partner
Ik ben een vrouw van midden veertig, en heb al 25 jaar een relatie met mijn eerste vriendje. We hebben samen drie kinderen – inmiddels pubers – en ik heb een drukke baan. Seks is altijd moeizaam geweest in onze relatie. Ik vind het moeilijk om me vrij te voelen – misschien komt dat door mijn katholieke opvoeding. In de jaren dat de kinderen klein waren (van mijn 30e tot mijn 40e) ben ik bijna alleen maar moeder en werknemer geweest.
Zes jaar geleden werd ik verliefd op een ander en ben ik vreemdgegaan. Mijn vriend had dit nooit van mij verwacht en is erg van slag (geweest). Maar ik had heel erg het gevoel dat ik dit zo nodig had. De seks met mijn minnaar was ‘het’ ook niet – maar het ontwaakte wel mijn eigen seksualiteit. Voor het eerst had ik een orgasme tijdens het masturberen, dat betekende veel voor me.
Na mijn affaire hebben mijn partner en ik drie therapeuten versleten. We zijn nog steeds bij elkaar en maken weinig ruzie. In mijn beleving zijn we meer broer en zus – ik voel me niet meer seksueel aangetrokken tot mijn partner. Hij vindt mij nog wel aantrekkelijk, maar staat zich niet toe om voor me te gaan. Hij is bang om opnieuw gekwetst te worden. Ik vind hem echt een intelligente, zorgzame partner en vader – maar ik voel geen (seksuele) aantrekkingskracht meer. Hij is niet vrolijk, niet initiatiefrijk, niet inspirerend. En hij blijft ook van mening dat ik het heb verziekt en dat ik het dus moet oplossen. Met dat laatste heb ik het helemaal gehad – dat weet hij ook.
Ik ben sinds mijn 40e veranderd; ik ben veel meer mezelf geworden. Ik ben dan ook niet diep ongelukkig, maar ik mis een intieme relatie met een man. Grote vraag: ‘Should I stay or should I go?’