Zijn kind verpest het voor mijn kinderen
Hallo Ursela,
Ik heb een valse start gemaakt met het kind van mijn geliefde. De verhoudingen zijn nu zo verstoord dat we op het punt staan onze relatie te verbreken omdat we nu ‘in twee kampen’ zitten. Hij met zijn kind en ik met mijn drie kinderen.
In de weekenden dat we allemaal samen zijn lopen mijn drie kinderen en ik op onze tenen. Ik ontzeg mijn kinderen dingen omdat zijn kind het niet aankan. Ik doe geen leuke dingen meer. Zijn kind heeft het in het verleden al zo vaak verpest voor de hele groep, dat ik inmiddels bevooroordeeld ben en niet meer positief naar zijn dochter kan reageren. Ik kan het rationeel wel keren, maar moeilijk in de praktijk brengen. Ik zou zo graag de goede vrede in huis willen hebben.
Groeten van Saskia
Beste Saskia,
‘Twee kampen’, dát is een doodlopend pad, daarin heb je gelijk. Dát maakt inderdaad alleen maar ongelukkig. Jouw wens daaruit te willen komen en ‘met pais en vree’ met elkaar in goede harmonie verder te leven, dát is een constructief begin. Het begin om met elkaar één familie te worden.
Om die eensgezinde gezellige familie te worden ‘moeten’ jullie echter eerst pas op de plaats maken, ‘moeten’ jullie eerst samen met elkaar om de tafel gaan zitten, om de tafel met een ‘gespreksleider’ (eventueel een onpartijdige buitenstaander) die de spelregels uitlegt. Spelregels zoals naar elkaar luisteren, niet door elkaar heen praten, iedereen één voor één aan het woord laten komen, elkaar uit laten spreken, vragen aan elkaar stellen (zonder elkaar te beschuldigingen) en verwijten tijdelijk parkeren. Nadat ieder familielid zijn zegje heeft gedaan, gaan jullie inventariseren wat er boven tafel is gekomen.
Belangrijk daarbij is dat eerst aandacht aan alle emoties wordt geschonken. Pas daarna is het mogelijk inhoudelijk op alle kwesties in te gaan. Ervan uitgaande dat er oog is voor het gezamenlijke belang (op een fijne manier met elkaar samenleven) gaan jullie vervolgens verder met het bedenken van oplossingen.
Gezien alle emoties die er bij een ieder zal leven, is het wijs meerdere sessies in te lassen. Sessies die afhankelijk van de leeftijd van de kinderen beter niet te lang kunnen duren. Als beloning zou je vervolgens elke bijeenkomst kunnen afsluiten met datgene wat de kinderen vreugde en plezier bereidt.
Saskia, vooroordelen en negativiteiten zijn helaas niet overnacht het leven uit te helpen. Verwacht daarom niet in één keer resultaat. Maar, met geduld én kleine constructieve stapjes komt dat harmonieuze gezin steeds dichterbij!
Hartelijke groet,
Ursela van Stekelenburg