Wandelende vulkaan

Beste Annika,
U voelt zich een vat vol woede en ook een wandelende vulkaan. Als die woede puur lichamelijk/organisch te verklaren was, dan lijkt het logisch dat ‘het wel enigszins helpt’ drie keer per week te sporten. Maar dat is niet zo, want dan had u er van jongs af al last van gehad, en daar hoor ik u niet over (en dan had u allang hulp moeten zoeken, want dan was u in deze zeer drukke maatschappij in de problemen gekomen). Daarom denk ik dat (zoals ik dat in mijn boekje beschrijf) ‘uw emmertje’ zeer snel en voor u niet geheel logisch volloopt.

Ik denk ook dat het waarschijnlijk allerlei kleine ergernissen (misschien ook oude) zijn, die u dwars zitten. Ergernissen die u eigenlijk het sop de kool niet waard vindt, waarvan u denkt dat u ze allang verwerkt en achter u gelaten heeft. En ja, dat stapelt zich op en dan hoeft een mug maar te hoesten (bij wijze van spreken) en dan barst de bom.

Ik raad u aan te registreren:

• wat er op het moment dat het water u aan de lippen staat werkelijk gebeurt;
• wat er in uw hoofd omgaat, welke gedachtes/denkfouten zich voordoen (zie mijn boekje en andere vragen op die pagina);
• wat er in de voorgaande 24 uur is gebeurd, waar u bijvoorbeeld over heeft zitten broeden – misschien wel oude koeien…
• en last but not least, waar zit die woede? In het hoofd, of staat u op springen, wilt u meppen?

  Als u deze vragen enigszins kunt beantwoorden, bespreek ze dan met een goede vriendin. Komt u daar niet uit, schroom dan niet om via uw huisarts contact te zoeken met een (vrouwelijke) therapeut om eens te kijken wat er in uw ‘emmertje’ zit.

  Jan Bernard