Terug op de werkplek na burn-out

Beste Loes,

Het is mijns inziens belangrijk dat allereerst helder is wat de oorzaak van de burn-out is. Ligt de oorzaak op het werk of is die gelegen in een levensthema van de persoon? Supervisie is mijns inziens altijd aan te bevelen vanaf het moment dat de persoon weer aan het werk gaat. Helaas gebeurt het te vaak, dat men een ‘opgebrand’ persoon gaat ontzien of inhoudelijk op halve kracht laat werken. Voor mij is het belangrijker hoe de persoon en op welke gronden hij/zij weer gaat werken, dan dat hij/zij halve dagen gaat werken. Een supervisor kan helpen om de ‘afgebrande’ persoon te begeleiden in persoonlijke leerdoelen. Ik vind het wel van wezenlijk belang dat de directe omgeving (leidinggevende, team , ook partner thuis) medeverantwoordelijk wordt gemaakt voor de werkhervatting.

Intervisie is vaak een waardevol instrument, mits dit voor een ieder stimulerend, helpend en lerend kan zijn. Hoe uit de valkuil van de ‘opgebrande persoon’ zich in concrete situaties op het werk? Hoe kan de persoon zelf tijdig aan de bel trekken en bij wie als hij/zij weer vastloopt en hoe concreet kun je als collega/teamleider reageren?

Meestal is het voor de ‘opgebrande persoon’ moeilijk om een dilemma op tafel te leggen en te gaan staan voor wat hij/zij nodig heeft. Als de werkgever/team/collega hem of haar nu juist gaat ontzien, dan stappen ze in feite in dezelfde valkuil en nemen ze te veel verantwoordelijkheid over.
Het leerdoel van degene die opgebrand is, zou mijns inziens een gemeenschappelijk leerdoel moeten worden. Dan wordt het weer leuk en leerzaam, in plaats van zwaar en moeilijk. Kortom: ontzie de persoon niet, maar kom met wat je (op zijn minst!) nodig hebt van die persoon, gezien de situatie. Helder en concreet, in plaats van sparend!

Annette Man-Mul