De ouders van mijn vriend zijn met een vechtscheiding uit elkaar gegaan. Zijn moeder heeft hem op zijn 17de uit huis gezet en zij hebben elkaar vier jaar niet gesproken. Zijn moeder laat hem regelmatig weten dat ze hem mist, maar mijn vriend reageert nooit. Hij kan haar niet vergeven. Tegelijkertijd praat hij liefdevol over de tijd dat ze nog wel bij elkaar woonden. Hoe kan ik hem ervan overtuigen dat hij zijn moeder nog een kans moet geven?
Iedere zoon of dochter is met zijn ouders verbonden in een driehoek, met de ouders in de bovenste punten en het kind in de onderste punt. Bij problemen tussen de ouders probeert het kind vaak de harmonie in die driehoek te herstellen, maar wat hij ook probeert te doen, het helpt niet. Misschien denkt hij ook nog dat dat zijn schuld is. Als de ouders elkaar afvallen, of zelfs aanvallen, kan het kind niet kiezen tussen hen – want dan komt hij in een loyaliteitsconflict. Het kind zit dus in de knel, hij kan zijn persoonlijkheid niet vrij ontwikkelen en het is niet veilig om emoties te uiten. Ik veronderstel dat je partner bang is om weer in die ‘drama-driehoek’ terecht te komen. Op dit moment kan hij alleen overleven door die grote ellende te negeren en zich te koesteren in de harmonie van voor de scheiding. Wil hij zich ontwikkelen, dan moet hij eerst zijn verdriet verwerken. Raad hem daarom aan, smeek hem desnoods, met iemand te gaan praten in zijn persoonlijke belang. Van daaruit kan hij zich weer gaan verbinden met zijn moeder. //