Mijn schoondochter is te hard voor haar oudste

Beste Jeanette,
Ik kan me voorstellen dat je verdrietig en in paniek bent. Ik weet niet hoe de relatie is met je schoondochter, maar ik kan me voorstellen dat zij het idee zou kunnen krijgen dat ze ‘het niet goed doet’ wanneer jij je bezorgdheid uit.

Wat je zou kunnen doen is, ten eerste je in haar verplaatsen door haar handelen te beschouwen als ‘het beste’ waartoe zij in staat is. Want als je denkt dat zij het verkeerd doet, dan pikt zij dat op en kun je de communicatie met haar wel vergeten.

Bedenk vervolgens hoe graag je wilt dat het goed gaat met haar (dus ook met je kleinkind). Vanuit je oprechte verdriet en bezorgdheid kun je contact met haar maken, door eerst te vragen naar de reden van haar handelen.

Kies een moment wanneer zij zich sterk en goed voelt:
‘Lieve schoondochter, ik ben bang je iets te vragen omdat ik bang ben dat je het opvat als kritiek en ik daardoor de verbinding met jou verlies. Het zou me helpen als je aangeeft wanneer je kritiek hoort, goed?’ en:

‘Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik maak me zorgen over jouw gezondheid, en dat van de kinderen. Wil je meer horen?’

……… nu wachten, en haar reactie opvangen, leef je in, toon begrip..

Vervolg nu door een ding te noemen dat je zorgen baart (bijvoorbeeld toen ze door het lint ging). Doe dat zonder er een oordeel in te stoppen, beperk je dus tot de feiten:
‘Ik schrok toen ik zag dat je zo reageerde, ik wil je heel graag begrijpen. Kun je iets hierover zeggen wat je zo razend maakte?’

Wellicht Jeanette, lukt het door deze stap-voor-stap aanpak om het onbespreekbare bespreekbaar te maken.

Succes! Als het niet lukt bel me gerust.

Vredige groet,
Bart