Beste Willem,
Mijn dochter van 11 (ze zit in groep 8) is lang voor haar leeftijd, en vrij teruggetrokken. Nu loopt ze altijd heel krom, met haar hoofd en schouders voorover.
Mijn neiging is om daar steeds wat van te zeggen, zodat ze mooier en fier rechtop loopt, maar schaad ik daarmee niet juist haar zelfvertrouwen?
Vriendelijke groet,
MJ
Beste MJ
Kinderen in de groei hebben wel vaker moeite met hun ontwikkelende lichaam. Alles lijkt een beetje buiten proportie, of de proporties zijn niet helemaal gelijk. Ook de sturing van hun lichaamsdelen (armen en benen) doet soms wat onhandig aan. Daar hebben ze zelf ook last van.
Als hun lengte dan ook nog eens opvallend is en ze daar opmerkingen over krijgen, kunnen ze als reactie daarop proberen zich kleiner voor te doen. Daarnaast is er nog het gegeven dat jongens op die leeftijd wat later richting puberteit gaan en vaak in lengte en ‘rijping’ worden ingehaald door meisjes. Ook dat kan weer reacties van jongens oproepen. De lengte kan voor de buitenwacht suggereren, dat een meisje al ouder of ‘volwassener’ is. Mogelijk dat ze ook op een ‘volwassener’ niveau wordt aangesproken. Al dat bovenstaande plus alle (hormonale) veranderingen in het meisjeslichaam kan heel verwarrend zijn.
Vraag is: hoe is het zelfbeeld, zelfvertrouwen en de veerkracht van je dochter? Hoe zijn haar sociale contacten? Heeft ze last van haar lengte of laat het haar koud? Het is belangrijk met haar te spreken over deze zaken, zonder direct over ‘houding en fier rechtop lopen’ te beginnen.
Wanneer ze last ervaart zou er gewerkt moeten worden aan zelfbeeld en weerbaarheid (training). U kunt ook de positieve aspecten van haar lengte naar voren laten komen. Zoals het hebben van luchtige gesprekken over lange vrouwen die succesvol zijn. Of haar een sport laten beoefenen waarin lengte een voordeel is (basketbal, volleybal).
Kortom: in gesprek gaan over haar gevoelens en zelfbeeld en van daaruit eventueel actie ondernemen.
Vriendelijke groet,
Willem de Jong
