Bij de schoolpsycholoog
Ze prutst aan haar horloge, verfrommelt een tissue. De tranen staan in haar ogen. ‘Mijn leven ging z’n gang. Ik maakte mijn huiswerk, ik ging naar school, ik dronk thee met m’n moeder, ik keek tv op de bank. En opeens werd er een streep door mijn leven getrokken.’
Amy is veertien en zit in de tweede klas van het gymnasium. In het piepkleine kamertje van de schoolpsycholoog vertelt ze over haar ernstig zieke moeder, die in het ziekenhuis ligt. Een traan biggelt over haar wang. Met enig gevoel voor dramatiek kijkt ze naar het plafond en zegt: ‘En ik heb al zo veel strepen door mijn leven gehad. Mijn oma die overleed, en vlak daarna mijn opa, uit droefheid. En op mijn achtste heb ik op het nippertje een dodelijke ziekte overleefd.’
Schoolpsycholoog Josine Verdellen-Maarleveld toont begrip. ‘Het ís ook veel. Je moeder, dingen die je vroeger hebt meegemaakt waardoor je kwetsbaar bent, en dan heb je nog je schoolwerk.’
Amy barst nu helemaal in tranen uit. ‘Ik slaap slecht, ik voel hoe ik aftakel. Ik leer me thuis te pletter, en dan haal ik nog maar een vijf.
’s Nachts droom ik dat