Na een ruzie verliet mijn partner dertig jaar geleden zijn ex-partner en dochter – zij was toen nog een baby. Hij heeft daarna nooit meer contact met zijn kind gehad en wil dat nog steeds niet.
Is dat uit schaamte, schuldgevoel of onmacht? Ik begrijp het niet. Zijn inmiddels volwassen dochter heeft het hier vast heel moeilijk mee, maar mijn man wil er niet over praten. Kan ik iets doen om hun relatie te herstellen?
Je vraag roep bij mij vooral veel vragen op, maar mogelijk zit daar ook een antwoord in besloten. Want wat in jou zorgt ervoor dat iets tussen je partner en zijn kind (niet jouw kind) jou zo raakt? Wat maakt dat je het niet bij hem kunt laten?
Wat betekent dat voor hem, voor jullie relatie? Wat drijft jou om het contact met zijn dochter te willen herstellen? Is dat niet zijn keuze of als je man niet het initiatief neemt: van zijn dochter? Hoe komt het dat je niet respecteert dat je man er niet over wil praten?
Veel relaties lopen stuk op goedbedoelde daden of adviezen van de een naar de ander die niets met de relatie te maken hebben. Investeer in plaats daarvan in de relatie met je man.
Deel met elkaar wat voor beiden belangrijk is en laat elkaar vrij in jullie keuzen. Dat delen doe je omdat je elkaar wilt kennen en er voor elkaar wilt zijn. Wat daaruit voortkomt, is altijd goed.
