Ik voel mij buitengesloten door mijn eigen familie

Beste Eenzame dame,
Fijn dat je mij mailt! En nog beter dat je al actie hebt ondernomen en je gevoelens bespreekbaar hebt gemaakt. Helaas nog niet ten volle tevredenheid van jezelf. Dáár moeten we dus inderdaad iets aan doen.

• Blijf altijd naar je eigen gevoelens/wensen luisteren.
• Spreek in de ik-vorm. Hanteer meer de woorden ‘willen’, ‘vinden’, dan dat je ‘moeten’ in de mond neemt: "Ik vind het prettig, als jullie naar mijn mening luisteren". Bij ontkenning geldt de gulden regel van de herhaaltechniek: "Toch heb ik het gevoel dat jullie niet naar mij luisteren. Ik blijf het gevoel houden dat mijn mening er niet toe doet". Bij ontkenning: "Helaas heb ik nu eenmaal dát gevoel, het gevoel dat ik buitengesloten word. Ik voel mij daardoor heel verdrietig. Ik wil dan ook dat jullie óók naar mij mening luisteren". Bij ontkenning: "Ik begrijp dat dát opeens wennen is, maar als we als een eensgezinde familie met elkaar om willen gaan, dan stel ik een in mij geïnteresseerde houding zeer op prijs".
• Houd het kort en algemeen. Wel kun je een paar voorbeelden aanhalen van momenten dat je je veronachtzaamd hebt gevoeld.
• Houd vriendelijk doch beslist voet bij stuk. Laat je niet van de wijs brengen. Blijf rustig, ook als er ruzie van komt.
• Breng je lichaamstaal in overeenstemming met je verbale communicatie. Haal rustig adem, zit/sta rechtop, toon jezelf ontspannen en zelfverzekerd, praat duidelijk en niet binnensmonds én kijk de ander aan/maak oogcontact.
• Toon begrip voor de ander. Jouw assertieve houding kan voor jouw familie wennen zijn. Accepteer dat dát enige gewenningstijd met zich meebrengt.
• Oefen met één familielid tegelijkertijd en ga stapsgewijs te werk:

1. Bespreek een simpel thema met een familielid dat jij als gemakkelijk beschouwt.
2. Bespreek een moeilijker thema met een familielid dat jij als gemakkelijk beschouwt.
3. Bespreek een simpel thema met een familielid dat jij als moeilijk beschouwt
4. Bespreek een moeilijker thema met een familielid dat jij als moeilijk beschouwt.
5. Eventueel kun je later je ‘compleet’ verzamelde familie nog eens toespreken.
   

Eenzame dame, houd voet bij stuk (hoe moeilijk ook). Vroeg of laat zal jouw familie niet meer om je heen kunnen én zul je met jouw houding alleen maar respect afdwingen! Maar om jezelf ondertussen niet al te eenzaam te voelen, praat met een vertrouweling, een vertrouweling bij wie je je hart kunt luchten én die jou eventueel ook nog van goede adviezen kan voorzien! Graag wil ik je tijdens je assertiviteitshandelen veel sterkte wensen. En voor in de toekomst, ook nog een met wederzijds respect open en genoeglijk samenzijn met je familie.

Hartelijke groet,
Ursela van Stekelenburg