Ik hou graag afstand van mijn moeder

Geachte mevrouw Freud,
De situatie in een notendop: mijn ouders scheidden toen ik 10 was. Op mijn 13de ging ik bij mijn vader en stiefmoeder wonen, omdat mijn moeder MS heeft en niet voor ons kon zorgen. Vanuit mijn moeder was er geen vijandigheid richting mijn vader en stiefmoeder. Mijn stiefmoeder daarentegen zette me erg tegen mijn moeder op. Ze vertelde me bijvoorbeeld dat mijn moeder mij een rotkind vond en blij was van me af te zijn, en maakte me wijs dat wat mijn moeder voor me voelde geen echte liefde was. Dat werkte en ik heb van mijn 18e tot mijn 24e geen contact met haar gehad.

Toen ik het contact weer ging zoeken ontdekte ik wat een geweldige vrouw ze is, die bewust niet hard aan mij trok omdat dat nog moeilijker voor mij zou zijn. Ze geeft me het gevoel dat ze onvoorwaardelijk van me houdt, ze steunt me en laat me vrij, terwijl ze ook laat weten hoe gek ze op me is. Inmiddels heb ik geen contact meer met vader en stiefmoeder, die het niet konden verteren dat ik wel contact met mijn moeder heb.

Mijn moeder zoekt graag contact door over problemen of over het verleden te praten. Ze is wijs en kan me echt wel helpen als ik daarom vraag. Maar mij benauwt het nog steeds als ze probeert gevoelige onderwerpen aan te snijden. Ook uitgebreid een knuffel geven, wat ze graag wil, benauwt me. Eigenlijk heb ik moeite met het hele idee van een (nog) intiemer contact.

Het is echt een heel primair gevoel van afweren. Daarnaast erger ik me af en toe aan haar (ze zegt veel dingen over haarzelf die niet waar zijn, zoals dat ze heel bescheiden is ;-), maar ik heb het idee dat dat op zich niet gek is.

Mijn vraag: die benauwdheid, die afstand die ik graag bewaar, dat afweren, voelt niet prettig. Het gevoel an sich is al niet fijn, maar daarnaast voel ik me schuldig tegenover mijn moeder, vind ik het vervelend dat er situaties ontstaan waarin ik haar afwijs. Ik heb het idee dat het anders kan. Hoe kom ik, linksom of rechtsom, hiervan af?

Groeten van Eva