Ik ben 21 jaar en bang voor de dood. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan het feit dat er een moment komt dat alles stopt. Dat ikzelf en de mensen van wie ik hou doodgaan en nooit meer terugkomen. Een heel onwerkelijk idee waar ik niet goed mee kan omgaan. Inmiddels is het zo erg dat ik bij alle enigszins risicovolle ondernemingen al angstig word. Wat kan ik doen aan mijn angst voor de dood?
Angst voor de dood is menselijk. We zijn de enige levende soort met besef van onze eigen sterfelijkheid. Zo bezien is het eerder verwonderlijk dat niet ieder mens continu bang is voor de dood. Dat je hier last van hebt, is dus heel natuurlijk en kan ook iets positiefs zijn.
Het besef dat we ooit doodgaan leidt namelijk vroeg of laat tot zingevingsvragen: waarom ben ik hier, wat is het nut van mijn bestaan? Bij veel mensen komen die pas op latere leeftijd, of na een ingrijpende levensgebeurtenis. Jezelf deze vragen al jong stellen, heeft als grootste voordeel dat er nog veel valt bij te sturen. De kunst zit hem daarbij in het aanvaarden van de onvermijdelijkheid van de dood, en toch – of misschien wel juist – met enthousiasme keuzes durven maken en te leven vanuit je eigen overtuigingen, normen en waarden.
Het kan hierbij waardevol zijn om te lezen over de ‘terror management-theorie’ van Ernest Becker. En over het absurdisme, zoals De mythe van Sisyphus, waarin Albert Camus stelt dat wij onze sterfelijkheid bewust moeten beleven. Blijf je in het dagelijks leven toch last ondervinden van angst voor de dood, schakel dan deskundige hulp in.
