Ik, kinderloos, heb een relatie met een vrouw met een zoon van 10. Hij wordt heel vrij opgevoed en is best verwend. Hij liegt vaak en gedraagt zich niet sociaal. Zijn moeder corrigeert hem dan niet. Ik bemoei me er nooit mee, maar mijn partner vindt dat ik me meer mag laten horen. Maar áls ik wat aangeef, komt ze gelijk voor haar kind op.
Begrijpelijk dat je je soms ongemakkelijk voelt. Stiefouders hebben een lastige rol in de opvoeding. Ik raad je aan om er een ontspannen, open gesprek over te voeren met je partner.
Praat over jullie opvoedingsideeën en verwachtingen. Wat vinden jullie belangrijk? Wat zie je nu gebeuren? Hoe ziet zij dat? Wat zou ze van jou willen en wat niet? Kies voor een positieve insteek.
Vertel haar dat je het beste wilt voor haar zoon en dat je je zorgen maakt over zijn gedrag. Vraag hoe zij denkt dat jullie kunnen samenwerken om zijn gedrag te verbeteren, zonder haar autoriteit als ouder te ondermijnen.
Zij is en blijft tenslotte de moeder en zal het meeste van de opvoeding en correcties op zich moeten nemen. Toon begrip voor haar beschermende reactie, maar bespreek ook dat het belangrijk is om grenzen te stellen en consequent te zijn in de opvoeding.
Jullie afspraken kun je vervolgens met haar zoon bespreken. Zo is het ook voor hem duidelijk hoe jullie het gaan doen. Blijf geduldig en blijf praten, zodat jullie samen kunnen groeien in jullie rol als (stief)ouders.
