Ik (40) blijf maar contact zoeken met mijn moeder, terwijl we een heel moeizame relatie hebben. Tegen beter weten in hoop ik dat ze ooit eens aardig tegen me zal doen. Wat moet ik doen om tot me door te laten dringen dat dit niet gaat gebeuren en haar los te laten?
Je moeder heeft je het leven gegeven. En ook de genetische en karaktereigenschappen die je identiteit bepalen. Ze is de schakel tussen jou en je voorgeslacht. Loskomen van je moeder is iets wat je daarom niet zou moeten willen.
Wat van wezenlijk belang is op jouw leeftijd is dat je je op een andere manier met je moeder verbindt dan je tot nu toe hebt gedaan. Nu ben je afhankelijk, zoals een jong kind dat iets van zijn moeder nodig heeft. Besef dat het niet in haar vermogen lag om je dat te geven, anders had ze dat al lang gedaan, want dat is moeders eigen. Ze kan niet geven wat ze niet heeft. Daarover mag je rouwen.
Maar blijven verlangen op de manier van een kind gaat ten koste van je eigen groei en ontwikkeling als volwassene. Ga het tegenovergestelde doen van wat je altijd deed: geef haar wat zij nodig heeft. Doe dat in de mate waarin je dat kunt opbrengen. Kies al doende voor manieren die bij je passen. Deze nieuwe verbinding met je moeder zal je goed doen.
Geef jezelf tegelijkertijd (in volwassen vorm) wat je van haar had willen krijgen. Zoek daar manieren voor en wees daarin creatief. Ik denk aan zelfzorg, aandacht voor jezelf en ontwikkeling van je kwaliteiten.
