De zus van mijn vriend zegt nare dingen over hem. Zo heeft ze hem een keer een profiteur genoemd omdat hij vaak met mijn familie meegaat op uitjes. Mijn vriend reageert daar niet op, maar ik kan het niet van me afzetten. Ik wil gelukkiger worden, maar door haar opmerkingen lukt dat niet.
Broers en zussen kunnen elkaar dingen opleggen, veel kwalijk nemen en zelfs jaren boos op elkaar zijn. Vaak zijn ze dan loyaal aan de denkwijze van hun ouders, de een aan de vader en de ander aan de moeder. Dat kan behoorlijk botsen. Zeker als ouders niet op één lijn zitten over het doorgeven van familie- en gezinswaarden.
Je vriend en zijn zus hebben al een heel leven gedeeld voordat jij erbij kwam. Ze zijn opgegroeid in hetzelfde gezin en hebben het denkpatroon van generaties (groot)ouders meegekregen. Daar ligt de bron van het kritisch zijn van de zus en het zwijgen van je vriend. Blijkbaar hebben ze nog wat met elkaar of met hun thuisgezin te vereffenen.
Kortom: het is iets tussen hen en niet van jou. Laat het dus ook bij hen. Dan voorkom je dat je vriend vanuit een loyaliteitsconflict moet kiezen tussen zijn zus en jou.
Je kunt je vriend wel steunen als hij de relatie met zijn zus wil verbeteren, en je kunt je schoonzus hartelijk benaderen en interesse in haar tonen omdat ze de zus van je vriend is.
Tot slot: als je zelf gelukkiger wilt worden, moet je niet bij je schoonzus of je vriend zijn, maar bij jezelf.