Functioneer ik alleen goed onder stress?

Dag Evelyne,
Je beschrijft hoezeer je op adrenaline hebt geleefd met al die mooie dingen die je gedaan hebt. Een hoog actieniveau met weinig tot geen terugschakelmomenten. Op het moment dat het dan ineens rustig wordt en je je ertoe moet zetten om het achterstallige onderhoud in je werkkamer op orde te brengen, kom je er ook achter dat je suf wordt en minder alert. Dat heeft ook te maken met je interne ‘achterstallig onderhoud’.

Je lichaam is nog gewend aan de adrenaline en de snelheid, en nu de vaart eruit is, is ook de fut eruit, terwijl de adrenaline jouw lichaam het liefst nog in beweging houdt. Dat is fysiek een heel normaal proces, alleen voelt dat niet prettig. Geen zorgen daarover, je moet het lagere tempo eerst verduren tot de adrenaline uit je lichaam is, en vervolgens bouw je weer reserves op, wordt je hoofd leeg en kom je als vanzelf weer in beweging.

Voed je daarom met time-in in deze tijd, Evelyne-momenten waar je nu ook aan toekomt en veel zin in hebt, als ware het de beloning voor alles wat je gecreëerd hebt. Dan komt het met die werkkamer ook wel weer goed – en ervaar je die klus minder als een lastige peuter aan je been. In de natuur werkt het hetzelfde, er is herfst en winter nodig om na het zaaien en het oogsten weer e.e.a. los te laten en even in de ‘schijnbare verstilling’ van de winter te belanden. Maar niets is minder waar, het nieuwe is er al, maar moet alleen de kans nog krijgen.

Geniet van deze wintertijd.
Caroline Serré