Sinds het begin van de coronacrisis ben ik thuis. Eindelijk heb ik tijd om iets nieuws te doen of te leren, maar het lukt me niet. Ik zou online colleges willen volgen, gitaar leren spelen en onze hobbykamer verbouwen, maar ik kan me er niet toe zetten.
De gevolgen van de huidige crisis zijn zo allesomvattend dat het voor veel mensen voelt alsof er op de pauzeknop van het leven is gedrukt. Onbewust zitten ze te wachten tot iemand weer op play drukt. Die wachtstand maakt het ontzettend moeilijk om iets te ondernemen. Jij realiseert je dat je nu tijd hebt, maar voelt je tegelijkertijd schuldig en gefrustreerd dat er zo weinig uit je handen komt.
Om iets te kunnen ondernemen, moet je de situatie enigszins als je tijdelijke nieuwe normaal accepteren. Dat is lastig, want gewoonten heb je over vele jaren opgebouwd. Je leven was een complexe constructie van doelen, subdoelen, activiteiten en ontspanning.
Wennen aan een vrijwel blanco palet kan weken tot maanden duren. Wanneer je een nieuw ritme hebt gevonden, is het vooral belangrijk om onderscheid te maken tussen activiteiten die jij zelf graag wilt ondernemen en zaken die vanuit de sociale norm als verplichting voelen. Je moet niets. Meer dan ooit kun je nu zelf bewust kiezen.
Uit onderzoek blijkt dat het onze gemoedstoestand positief beïnvloedt als we iets leren of een uitdagende taak volbrengen, dus je voornemens zijn heel goed. Maar probeer geen haast te hebben en leg jezelf geen onnodige druk op. Je doet het omdat je het leuk vindt.
