Beste Evelien,
Communicatie met iemand met een autismespectrumstoornis is altijd een hele uitdaging. En onderhandelen, zeker over sociale zaken zoals opvoeding, is voor mensen met autisme ook best moeilijk. Mensen met autisme denken vaak erg zwart-wit en kunnen daardoor nogal eens sterk vast houden aan hun eigen standpunten.
Dat jouw ex-partner weinig geduld heeft met de kinderen kan ik best begrijpen. Ik heb vorig jaar een aantal papa’s en mama’s met autisme gevraagd hoe zij het ouderschap ervaren en waar zij flink last van hebben is drukte van kinderen. Mensen met autisme zijn vaak erg gevoelig voor en snel overbelast door zintuiglijke prikkels.
De ‘gewone’ drukte van kinderen (het lawaai dat ze maken, de rommel die ze maken) wordt al snel te veel voor iemand met autisme. De ouders met autisme gaven ook aan dat ze soms niet goed weten hoe om te gaan met die drukte en daardoor zichzelf of de kinderen afzonderen. Daarnaast vertelden ze me dat ze soms ook niet goed weten hoe bepaalde situaties met de kinderen aan te pakken, ondanks hun voornemen om een goede vader of moeder te zijn. Als jouw ex-partner de kinderen op de kamer laat, heeft dat misschien ook te maken met het feit dat hij niet zo goed weet wat hij samen met de kinderen kan doen dat zowel voor hem als voor hen leuk is.
Om ‘oorlog’ te vermijden lijkt het me in eerste instantie aan te raden om jouw ex-partner niet als tegenstander te zien, maar als iemand die wellicht zijn uiterste best doet om het goed te doen met de kinderen, maar daar niet altijd goed in slaagt. Ik begrijp dat je als moeder vooral het standpunt van de kinderen inneemt, maar probeer ook eens het standpunt van jouw ex-partner in te nemen.
Onderhandelen met iemand met autisme lukt doorgaans beter als we vertrekken vanuit hun standpunt en niet het onze. Mensen met autisme, vanuit hun logisch en vaak egocentrisch denken, willen vooral een concreet voordeel zien van de suggesties die we doen. Probeer dus allerlei suggesties te formuleren die in eerste instantie een voordeel inhouden voor jouw ex-partner, maar die eveneens in het voordeel van de kinderen zijn.
Ik denk bijvoorbeeld aan een duidelijke planning van drukke en stille momenten voor de kinderen, zodat de drukte van de kinderen voor jouw ex-partner ten minste wat voorspelbaar wordt. Voorspelbare drukte is voor iemand met autisme minder lastig dan onvoorspelbare drukte. En zo weten ook de kinderen wanneer ze druk mogen doen en wanneer papa het liever wat stiller heeft.
Mensen met autisme overtuig je niet makkelijk met woorden. Die zijn vaak te abstract voor hen, zelfs als ze zelf verbaal heel erg kunnen imponeren. Mensen met autisme, zeker volwassenen, willen ook niet gedwongen worden. Probeer daarom met praktische zaken af te komen om oplossingen aan te bieden voor bepaalde situaties.
Een tekort aan verbeelding bij jouw ex-partner om leuke activiteiten met de kinderen te bedenken, kan je bijvoorbeeld aanpakken door de kinderen iets mee te geven dat ze samen met hun papa kunnen doen. Jouw ex-partner zal sneller iets doen met de kinderen als zij daar om vragen dan als jij dat als ex van hem vraagt.
Veel succes!
Peter
