Met lood in de schoenen loop ik door de vertrekhal van Schiphol. Vanwege mijn vliegangst heb ik nog nooit een verre reis gemaakt. Nooit zag ik vreemde culturen of exotische palmstranden. Zenuwachtig glijd ik op een lopende band naar de boardingbalie, en krijg een schok als ik beneden het vliegtuig zie staan. Met mijn laatste restje moed overhandig ik de stewardess de boardingkaart. In het vliegtuig zit ik naast een dikke, slapende zakenman. Paniek slaat toe, kan ik nog terug? Maar ik heb geen keus, de motoren starten en mijn stoel trilt. ‘Good afternoon ladies and gentlemen. On behalf of captain Johnson and his crew, welcome on board.’ We maken vaart, Schiphol schiet voorbij, we verliezen contact met de grond, ik vlieg! ‘Wat is je spanningsniveau?’, vraagt een nuchtere vrouwenstem. Ik beland met een klap met beide benen op de grond. Het is de psychotherapeut en ik realiseer me dat ik niet vlieg, maar dat het lijkt of ik vlieg, omdat ik een virtuele bril op heb en deelneem aan een virtuele vliegangstbehandeling op de Universiteit van Amsterdam.
De virtual reality-technologie werd een paar jaar geleden voor het eerst toegepast bij hoogtevrees. In een onderzoek vergeleek hoogleraar en