Ouders leggen het leven van een kind vast vanaf de geboorte tot de dag dat ze het huis verlaten. Met foto’s, video’s en babydagboeken proberen ze hun herinneringen te documenteren. Maar eigenlijk kun je het best zien hoe je kind zich ontwikkelt aan de tekeningen die het maakt. ‘Het leuke is dat je die kunt bewaren en bespreken, iets dat met gedrag niet kan,’ zegt creatief therapeut Theresa Foks-Appelman. ‘Je kunt samen met je kind een half uur naar een tekening kijken, heel systematisch, en dan ga je steeds meer zien.’
Foks-Appelman bestudeert al jarenlang kindertekeningen en schreef het boek Kinderen geven tekens. ‘Er wordt veel onzin over kindertekeningen verteld,’ zegt ze. ‘Ik heb weleens ouders bij me gehad met een tekening vol woeste krassen van hun zoontje. De juf had gezegd dat die tekening op veel verborgen agressie duidde en die ouders maakten zich zorgen. Maar soms tekenen kinderen het tegenovergestelde van hoe ze zich op dat moment voelen, iets wat ze zouden willen zijn. Een kindertekening kun je nooit buiten de context beoordelen. Je moet het kind kennen en je dan afvragen: kan er een andere betekenis achter zitten?’