Ze heeft een ranke gestalte. Kuiltjes in de wangen, lachrimpels bij de ogen. En een baby op de arm. Een jaar geleden werd Brigitte (34) moeder. Ongepland, maar na enige aarzeling niet ongewenst. Natuurlijk vroeg ze zich soms af of ze voor het ouderschap deugde – wat voor voorbeeld had zijzelf immers gehad?
Maar inmiddels is ze niet meer bang dat zij haar dochtertje net zo’n nare jeugd zal geven als ze zelf heeft gehad. Want de intensieve therapie die ze de afgelopen jaren volgden om haar borderline te behandelen, heeft een ander mens van Brigitte gemaakt. Ze kan zichzelf nu meer accepteren zoals ze is, weet haar emoties beter te hanteren en hoort in haar achterhoofd niet meer constant een stem die zegt dat ze er niks van bakt. Weg is ook het onvermogen voor zichzelf op te komen.
Borderline is te behandelen
De relatie met de vader van haar kind heeft ze beëindigd. Ze zag er te veel het huwelijk van haar ouders in terug. ‘Mijn ex was net zo egocentrisch als mijn moeder, hij regelde mijn leven wel eventjes. En ik leek te veel op mijn vader, ik liet de dingen gebeuren. Ik herinner me uit mijn eigen jeugd een voortdurend gevoel van dreiging, en in zo’n sfeer wilde ik mijn kind niet laten opgroeien.’