Vorig jaar ben ik bij mijn al jaren zwaar depressieve man weggegaan, maar helemaal loslaten kan ik hem niet. Als we elkaar spreken over de kinderen hebben we het heel gezellig. Ik woon nu fijn en wil dat graag zo houden. Is het een idioot idee om een latrelatie met hem aan te gaan?
Allereerst wil ik je graag feliciteren. Hoe fijn is het om een relatie te kunnen hebben met de vader van je kinderen, met iemand die je goed kent en die jou goed kent? De wegen van de liefde zijn ondoorgrondelijk. Misschien hebben jullie via een omweg de ideale vorm gevonden voor jullie samenzijn: een latrelatie.
Steeds meer stellen besluiten tegenwoordig om hun eigen woonruimte aan te houden, hoe vaak ze ook samen zijn en hoe gezellig ze het ook hebben. Jij hebt ook nog eens ervaren hoeveel gedoe een relatiebreuk kan geven en hebt uiteindelijk je eigen plek gevonden. Logisch dat je die niet zomaar wilt opgeven.
Ik vind dat verstandig van je, al was het maar omdat jullie relatie ups en downs kent. Dat kan te maken hebben met zijn ziekte onderzoeken tonen steeds weer aan dat een depressie en relatieproblemen vaak samen voorkomen. Het is een kip-ei-verhaal: relatieproblemen kunnen een depressie veroorzaken of in stand houden en een depressie zorgt vrijwel altijd voor relatieproblemen. Het lijkt mij een goed idee als je je instelt op een relatie waarin je soms ook alleen mag zijn en jullie beiden een plek hebben om je terug te trekken.
