Er is weinig over van de vrolijke dochter (14) die wij hadden. Ze is de laatste tijd vaak verdrietig, in onze ogen om kleine dingen. En ze trekt zich vaak terug op haar kamer.
Ik weet dat meer pubers dit hebben, maar hoe weten we of haar neerslachtigheid nog ‘normaal’ is?
In de puberteit gebeurt er veel met een kind: hormonen spelen op, de hersenen en het lichaam ontwikkelen zich sterk. En dan zijn er ook nog veel sociale uitdagingen. Dat alles zou de verandering van vrolijke meid naar neerslachtige puber kunnen verklaren.
Neem de gevoelens van je dochter serieus. Scheep haar niet af met ‘het hoort bij de puberteit’ of ‘het valt allemaal wel mee’. Ook als het misschien in jouw ogen over kleine dingen gaat.
Houd ondertussen in de gaten of haar neerslachtigheid binnen de perken blijft. Dat doe je door regelmatig te informeren naar hoe het met haar gaat, interesse te tonen en echt te luisteren. Wees ook alert op problemen op school, met eten en op sociaal gebied.
Zie je dat het niet goed met haar gaat, kies dan een geschikt moment en vertel haar wat je denkt te zien. Geef aan dat je er graag voor haar wilt zijn en ook wilt weten of je je zorgen moet maken of dat ze zich wel redt.
Vraag haar waarbij je kunt helpen en spreek af bij welke gezinsmomenten ze altijd aanwezig is. Plan samen of als gezin af en toe iets leuks.
Wanneer de neerslachtigheid erger wordt of lang duurt, kan de huisarts met jullie meedenken.
