Daniël (11) heeft een stiefvader die van tennissen houdt. Soms komt die ’s avonds pas na het eten thuis. ‘Wat ben je laat!’, moppert Daniël dan. ‘Ik was tennissen, dat geeft toch niet?’ ‘Ik vind het ongezellig als je er niet bent met het avondeten!’
Van zijn eerste jaar tot zijn negende is Daniël samen met zijn moeder geweest. Ze hadden veel lol, maar weinig geld. Als zijn moeder het moeilijk had, met haar familie of met een collega, hielp hij haar. ‘Mamma, we gaan niet naar opa’s verjaardag’, besloot hij. ‘Mamma, je moet tegen die collega zeggen “Nee, dat doe ik niet!”‘
Zo close waren ze, maar toch vond hij de tennisser een enorme aanwinst. Toen zijn moeder trouwde zei Daniël: ‘Wij gaan vandaag trouwen!’ De enige teleurstelling was dat zijn moeder die dag geen witte bruidsjapon met een sleep droeg, maar een knalroze soepjurk, die mooi plooide rond haar zeven maanden zwangere buik.
‘Dit is mijn stiefvader!’, zegt hij na de bruiloft trots op het schoolplein. Hij heeft geen flauw idee dat de generatie stiefkinderen vóór hem het woord ‘stief’ thuis nooit mocht gebruiken, omdat het zo kil