Als ik eerlijk ben, voel ik me nooit goed bij de dynamiek die ontstaat als mijn hele familie bij elkaar is. Iedereen is een-op-een aardig, maar als we bij elkaar zijn, wordt er veel gediscussieerd en walsen we over elkaar heen. Het lijkt alsof ik jaren teruggeworpen word in de tijd. Hoe doorbreek ik dit zonder hen te kwetsen?
Zodra volwassen kinderen weer bij elkaar zijn, vervallen ze vaak in de oude rollen en zal de dynamiek lijken op die van vroeger. Die rollen komen voort uit wat ik noem ‘het gevende kind’.
Ieder kind gedraagt zich onbewust op een manier die hij of zij denkt dat de ouders goed vinden. Zo zal het ene kind altijd het hoogste woord hebben, het andere altijd zorgen, weer een ander de organisatie op zich nemen…
Maar die rollen kunnen gaan botsen. Je ergert je bijvoorbeeld aan de broer die altijd aan het woord is. Als volwassen kind kun je de rollen bespreekbaar maken. Spreek met iedere broer en zus afzonderlijk af, waarbij je de reden al noemt.
Benoem wat je opvalt en dat je daar last van hebt. Vraag of de ander het herkent en hoe die het ervaart als jullie als familie samen zijn. Ik gok dat je niet de enige bent die patronen wil doorbreken. Bedenk wat jullie er met elkaar aan kunnen doen.
Vervolgens kun je het met z’n allen of een-op-een blijven bespreken. Totdat iedereen helder heeft hoe jullie de oude patronen kunnen vervangen door nieuwe. Zo kwets je niemand.
