Ik durf eigenlijk niet te klagen. Ogenschijnlijk heb ik het allemaal: een lieve man, twee gezonde kinderen, een mooi huis en leuke freelance klussen. Maar ik voel me totaal niet gelukkig. Ik merk dat ik het mijn man en kinderen steeds vaker kwalijk neem dat mijn leven voor mijn gevoel ‘stilstaat’.
Als we de mazzel hebben dat we fysiek en mentaal gezond zijn, lijkt het in onze maatschappij vanzelfsprekend dat we het algemene ‘recept’ voor geluk volgen.
Vol goede moed beginnen we aan het najagen van grote, uitdagende doelen als het afronden van een opleiding, het bemachtigen van een baan en het realiseren van het ‘huisje-boompje-beestje’-ideaal. Maar de uitkomst van dat recept past niet iedereen.
In de ideale situatie stel je jezelf vragen als: wie ben ik, wat vind ik belangrijk en hoe wil ik mijn leven leiden, natuurlijk vóórdat je de grote beslissingen neemt. Maar ook als je al heel wat keuzes gemaakt hebt, is er ruimte om bij te sturen.
Het totaalplaatje past jou wellicht niet, maar het is nu zaak om uit te zoeken welke behoeften voor jou op dit moment het grootst zijn. Waar ontbreekt het je aan en hoe kun je daar binnen de huidige randvoorwaarden in voorzien?
Voor een partner kan deze fase van existentiële twijfel heel bedreigend zijn. Probeer er open over te zijn. En houd vast aan de dingen die wel goed zitten. Soms is zelfonderzoek doen op zich al voldoende, omdat dit vaak leidt tot inzicht in ‘waar het wringt’ en wat je daaraan kunt doen bínnen de gegeven omstandigheden.
