Op 11 april dit jaar ben ik bevallen van een tweeling, een jongen en een meisje. Precies zes weken eerder beviel mijn zus van haar tweeling, een meisje en een jongen. Allebei hebben we een oudere zoon; die van mij is net 2, die van haar net 3. Zelf zijn we geen tweeling. Onze oma was dat wel. Ik denk met enige regelmaat – en medelijden – aan mijn overgrootmoeder, die ruim honderd jaar geleden niet wist dat ze een tweeling verwachtte, totdat ze een jongetje en een meisje kreeg. Vijftien maanden later beviel ze weer, van mijn oma en haar broer. De vier kinderen werden in de kaastobbe gelegd en het werk ging door op de boerderij. Zo ging dat in die tijd.
Hoe anders is het nu: na de eerste echo bij de verloskundige word je onmiddellijk overgedragen aan de gynaecoloog van het ziekenhuis, elke twee à drie weken krijg je een echo, en op websites en -fora kun je alles lezen over het zwanger zijn en opvoeden van meerlingen.
Er is ook een ‘meerlingenavond’ die adviesbureau de Opvoeddesk jaarlijks voor ouders organiseert. Dit keer varieert de leeftijd van de kinderen, inclusief die van mijn zus en mij, van 0 tot 7 jaar. Ontwikkelingspsycholoog