De eerste keer dat iemand me aansprak met ‘mevrouw’ was in de supermarkt. Een beetje onthutst keek ik om me heen. Had het kassameisje het tegen mij? ‘Mevrouw, of u het bonnetje wilt?’ herhaalde ze ongeduldig op wat luidere toon. Ook al was ik op dat moment bijna dertig, een mevrouw voelde ik me niet.
Ik ben niet de enige die zichzelf jonger waant dan hij of zij eigenlijk is. Vol verbazing keek ik onlangs naar een televisieprogramma waarin dochters hun losgeslagen moeders tot de orde riepen. Tot grote schaamte van de dochters hesen de dames zich in strakke glittertruitjes en flirtten ze tot in de kleinste uurtjes met jonge jongens in de kroeg. Van hun dochters moesten ze zich meer naar hun leeftijd gaan gedragen en kleden. Een stylist nam hen op sleeptouw naar een modezaak om hun van kledingadvies te voorzien. De moeders protesteerden hevig: ze waren dan misschien allang de vijftig gepasseerd, zo oud vóélden ze zich niet. Mensen van hun eigen leeftijd vonden ze maar suf en saai, en degelijke kleding zouden ze wel aantrekken als ze in het bejaardentehuis achter de geraniums zaten.
Omslagpunt: op je 25ste
Nu kun je natuurlijk gniffelen om