Welk boek heeft u helemaal stukgelezen?
‘Eens in de zoveel tijd lees ik Karakter van Bordewijk, en elke keer maakt het een nieuwe indruk op me. Op mijn 16e viel ik voor de stijl en de onmogelijke liefde in het verhaal; begin 20 voor de psychoanalytische connotaties – ik schreef er mijn scriptie over. Weer wat ouder viel ik voor zijn filosofische bespiegelingen.’
Wat was uw lijfboek in uw puberjaren?
‘Om Phileine zegt sorry van Ronald Giphart heb ik onbedaarlijk hard gelachen. Ik belde vriendinnen op en las dan gierend van de lach hele passages voor. Ik herkende me sterk in de cynische hoofdpersoon voor wie iedereen om haar heen dood mocht neervallen.’
Bij welk boek hebt u gehuild?
‘Joan Didion had een roerige relatie met haar man, maar bleef altijd bij hem. In The year of magical thinking beschrijft ze het jaar na zijn dood. Zeer aangrijpend; het is alsof je indirect een heel rouwproces doormaakt. Alsof Didion je alvast probeert voor te bereiden op een groot verlies. Dat doet ze heel knap.’
Welk boek veranderde uw gedrag?
‘Door Misogynies, een essaybundel van Joan Smith over feminisme, ben ik meer vrouwen gaan toelaten in mijn leven. Net als Smith voelde ik me zeer geëmancipeerd door altijd one of the guys te zijn. Maar nu realiseerde ik me dat ik daardoor nooit echt mezelf was.’
